عزیزان، اگر شهیدان عزیزند، که عزیزترینند، اگر برای ما گرامی‌اند، که گرامی‌ترینند، گرامی‌داشت آن‌ها به معنای این است که ما راه‌شان را ادامه بدهیم و اهداف‌شان را دنبال کنیم. دنبال کردن راه آن‌ها، یعنی بایستی اهداف جمهوری اسلامی و ارزش‌های اسلامی، این پایه‌های مستحکم و این شاخص‌های نمایان که می‌تواند این ملت را به اوج افتخار دنیوی و اخروی برساند، در نظر داشته باشیم و دنبال کنیم. زن و مرد در این جهت یکسانند. هر چه به شهید نزدیکترید، افتخارتان بیشتر و مسؤولیت‌تان سنگین‌تر است. کشور مال ماست؛ کشور مال جوان‌هاست؛ آینده مال شماست. آن‌هایی که رفتند، رفتند و راه‌ها را گشودند؛ من و شما که ماندیم، باید از این
راه‌های گشوده حرکت کنیم و پیش برویم. والّا اگر آن‌ها راه را باز کنند و ما بنشینیم و دست روی دست بگذاریم و تماشا کنیم، این قدرنشناسی و نمک‌نشناسی است. نمک‌شناسی در قبال شهدا این است که وقتی راه را باز کردند، ما از این راه حرکت کنیم و پیش برویم. عزیزان من، این تجربۀ گرانقدری است. ما امروز یک نسل نوی شادابِ تازه به میدان وارد شده‌ای را در کشور خودمان داریم که باید از این تجربه‌ها استفاده کند. از تجربۀ میدان جنگ که ایستادگی در آن، شهادت و جانبازی و محرومیت از سلامتی و دوری از خانمان و راحتی و فرزندان و عزیزان را داشت، باید استفاده کند. هزاران سختی در میدان جنگ هست که فقط برای کسی که در آن شرایط قرار دارد، قابل لمس است؛ ولاغیر. تحمل این سختی‌ها، یک کار عظیم است. ایستادگی در میدان نبرد، با دشمن، میدان‌های اسارت، دوران جانبازی، یک کار عظیم محسوب می‌شود. این مجموعۀ ایثارها، امروز کشور ما را به این‌جا رسانده است. مگر ممکن بود که بدون این گذشت‌ها و این ایثارها و این فداکاری‌ها، ما به این‌جا برسم.

                  
                                                                                                                                             (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای )