هرکس برای خود تعریفی از هور می کند. شاید هم درست باشد. ولی برای من هور – سوای شخصیت جغرافیایی ، اپیدمیولوژیک و اقتصادی اش یا اصلاً سوای شخصیت اسمی اش در فرهنگ نامه ها – معنای خاص دیگری می دهد.وقتی هور را می شنوم ، خاطرات عجیبی در مغزم دور می زند. احساسهایم هور را این طور می خوانند :
هور یعنی خون ، یعنی تا آخرین لحظه ها ایستادن ؛ هور یعنی فریاد ؛ هور یعنی شهادتهای گمنام ؛ هور یعنی مزار شهیدان بی جسد ؛ هور یعنی مزار آبی.
^{حرمان هور ، صص 164-165}