دورن مایه های اخلاقی:
• راوی باید همواره در شرایط عادی گشادهرو و چهره او همراه با لبخند باشد. • رفتار راوی نسبت به زائران کربلای ایران باید بسیار متواضعانه بوده و در برخورداری از امکانات اردویی اعم از غذا خوردن، سوارشدن بر وسائل نقلیه و استقرار در محل اسکان و... همیشه دیگران را بر خود مقدم بدارد. تواضع، نداشتن غرور و خود بزرگ بینی و عدم تحمیل خود بر دیگران از رموز موفقیت راویان است.
• راوی حتی الامکان (با رعایت شئونات) در برخی از امور اجرایی اردو مانند توزیع غذا، جمع کردن سفره و یا امور اینگونه مشارکت نماید و در همه حال با اعضای کاروان صمیمی و دوستانه رفتار کند.
• خود را کاملاً معرفی نماید و با اعضای کاروان نیز آشنا شود. (مربوط به کاروان آقایان)
• راوی باید حقایق و معارف را کامل و بدون کاستی و یا افزودنی ارائه کند و به عبارتی زلال معارف را همان طور زلال، به تشنه های معرفت برساند.
• محبّت، توجه و وقت گذاری راوی نسبت به اعضای کاروان باید بطور یکسان و یکنواخت باشد و با افراد خاص به طوری که دیگران احساس تبعیض نمایند، نشست و برخاست نداشته باشد.
• راوی در هیچ شرایطی نباید از سؤال یا رفتار و یا برخوردی از سوی زائران یا مخاطبین برافروخته شود و کنترل خود را از دست بدهد و لازم است وقار و متانت خود را در هر حال حفظ نماید.
• راوی محترم باید از ورود به بحث های اختلاف انگیز سیاسی، جناحی و عقیدتی که منجر به خنثی شدن پیام دفاع مقدس و آثار مثبت بازدید از مناطق جنگی میشود اجتناب نماید.
• راوی باید در طرح مسائل دفاع مقدس بر نقش کلیه اقشار مردمی، رده ها، یگان ها و ارگان های کشوری و لشگری در جنگ، اعم از سپاه پاسداران، ارتش، بسیج مردمی، هلال احمر، جهاد سازندگی، وزارت امور‌خارجه، بنیاد شهید، جامعه پزشکان و پرستاران و... تأکید نموده و از تخطئه هر یک از اصناف جامعه و نهادها و ارکان نظام به شدت پرهیز نماید.
• راوی باید ارتباط علمی، منطقی و عاطفی درستی بین مبانی دین (اسلام، تشیع و حماسه عاشورا) با دفاع مقدس برقرار نماید و بدین منظور از سرچشمۀ لایزال آیات و روایات مرتبط و متناسب با موضوع استفاده نماید.
• اگر راوی پاسخ سؤالی را نمیداند، بایستی از پراکنده گویی و پاسخ‌سازی اجتناب نموده و پاسخ را به زمانی دیگر محول کند و یا اینکه با صراحت بگوید که پاسخ سؤال را نمیدانم.
• راوی عزیز باید مستند و متقن سخن گفته و حقایق را در اندازه واقعی آن یعنی بدون افراط و تفریط و یا بزرگنمایی و کوچک نمایی و بطور کلی بدون هرگونه تحریف و بدعت ارائه نماید.
• راوی نباید حتی یک روز از جنگ را زیر سؤال ببرد و یا اینکه از یک روز آن ابراز ندامت کند؛ چرا که ما به تکلیف خود عمل کرده ایم. همانطور که حضرت امام(ره) فرمودند: «ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم»[1].
• راوی باید با مجاهدت و تلاش خستگی ناپذیر از تمام فرصت های موجود در اردو استفاده کرده و در پایان از تمامی همراهانش طلب حلالیّت نموده و به‌گرمی با آنان خداحافظی کند.[2]
درون مایه های علمی:
به منظور اجرای بهتر و مؤثر تر روایتگری و ادای دین نسبت به ساحت مقدس شهیدان، برخی مقدمات و دورن مایه های علمی مورد نیاز راوی است. از جمله:
• شناخت فرهنگ اسلام و اهلبیت(ع)
• شناخت فرهنگ تشیّع، جهاد و شهادت.
• شناخت فرهنگ حاکم بر کفر و استکبار جهانی.
• شناخت فرهنگ انقلابی و کفر ستیزی.
• شناخت فرهنگ دفاع مقدس.
• شناخت عملیات‌ها و کارکردهای مدافعین اسلام.
• شناخت نمادهای برخواسته از دفاع مقدس.
• شناخت کاروان ها و زائرین عازم به سرزمین های دفاع‌مقدس. (مخاطب شناسی)
• و...[3]
تسلط بر اصول و روش های تبلیغ و روایتگری:
اصول، روش ها و مهارت هایی که راوی را در امر تبلیغ پیام شهیدان یاری می کند، مختصراً به شرح زیر است:
• روش های روایتگری.
• اقسام و سبک های مختلف روایتگری.
• مخاطب شناسی
• سلیقه و دقت در انتخاب محتوا
• شناخت و شکار فرصت های روایتگری.[4]
[1]. صحیفه نور، ج21، ص284.
[2] شفیعیان، جواد، سرزمین مقدس، قم، موسسه فرهنگی سیره شهدا، 1387، ص23
[3] همان، ص29
[4] همان، ص 33