فرمانده ی شهید، سید عنایت الله علم الهدایی، آن شب را اصلاً نخوابید و فقط نماز خواند و نیایش کرد. بعد هم مرثیه و نوحه ی سیدالشهداء علیه السلام را خواند. عصر روز قبل با بچه ها در مورد مسئولیت هایشان صحبت کرده بود. فردای آن روز که مصادف بود با دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی ایران- او و یازده تن از هم سنگرانش به دیدار خدا رفتند. آن سید بزرگوار همیشه دلهره داشت و یک روز قبل از شهادت علت این دلهره را گفت. وقتی که با بغض لب به سخن گشود که: نکند جنگ تمام شود و ما به شهادت نرسیم.»
^{_{کتاب زخم های خورشید، ص 108-107}}

► دانلود (نمایش در تلفن همراه)