بلفت و دوپازا-جهاد رسانه‌ای شهید رهبر- یک خادم شهدا در توصیف فضای یادمان بلفت گفت: اینجا شمیم شهدا استشمام می شود، اینجا وقتی به این کوه ها نگاه می کنم یاد مظلومیت رزمندگان و شهدا می افتم. من عاشق اینجا شدم و دیگر نمی‌دانم چگونه از اینجا دل بکنم.

به گزارش سرویس مهمان شهدا، علی بزرگان از خادمین شهدای یادمان بلفت و دوپازا درگفت‌وگو با جهاد رسانه‌ای شهید رهبر خاطر نشان کرد: برای اولین بار است که خادمی شهدا را درک می‌کنم و اولین روز خادمی‌ام مصادف شد با روز تولدم و این هدیه ای است که شهدا به من داده اند.

وی بیان کرد: وقتی به یادمان بلفت آمدم و مشاهده کردم که خادمین  بدون  هیچ چشم داشت و حقوق و مزد مادی تا نیمه‌های شب با انرژی و نشاط کار می‌کنند تحت تأثیر قرار گرفتم. چند روزی است که در این یادمان خادمی می‌کنم و هر روز نگران فرصت از دست رفته‌ای هستم که دیگر به دست نخواهد آمد و دیگر دل کندن از اینجا برای من کار خیلی سختی است.

این خادم شهدا ادامه داد: اینجا شمیم شهدا استشمام می‌شود، وقتی به این کوه‌ها نگاه می‌کنم یاد مظلومیت رزمندگان و شهدا می‌افتم. من عاشق اینجا شدم و دیگر نمی‌دانم چگونه از اینجا دل بکنم، نمی‌دانم قرار هست با چه حالی به شهر برگردم.

بزرگان هدف از خادمی شهدا خود را این‌گونه ابراز داشت: شاغل هستم و ۱۰ روز مرخصی گرفتم تا به اینجا بیایم و خودم را پیدا کنم؛ولی شهدا آمدند، خودشان را پیدا کردند و من متوسل به آنان شدم تا عنایتی کرده و سر به راه شوم.

وی فضای دوستی خادمان را بسیار صمیمی و دوست داشتنی توصیف کرد و ابراز داشت: فضای خادمی به گونه‌ای صمیمانه است که تا به حال ندیده‌ای، به حدی صمیمی می‌شوی و به دلت می‌افتد که جدایی از او برایت بسیار سخت می‌شود.

این خادم شهدا تصریح کرد: از شهدا شرمنده ام، ما کجا و آنها کجا، روزهای اولی که با خادمین دیگر صحبت می‌کردم سریع دلتنگش شدم. واقعا تصورش سخت است که لحظه‌ای خود را به جای شهدا بگذاریم. خادمی شهدا بهترین فرصت است تا در کنار شهدا خودمان را بشناسیم، راهیان نور بهترین فضا برای خودسازی هست و من خوشحالم که چنین فرصتی نصیبم شده است.

انتهای پیام/