تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۲۱
کد مطلب : ۹۰۳۷
درد نوشته یک خبرنگار؛
شرق کارون، یادمان شهدای گمنام
من هم اگر به جای آسمان کارون بودم دلم میگرفت؛ دلم می گرفت از کسانی که اینجا را فقط به نام اردوگاه شرق کارون میشناسند در حالی که اینجا یادمانی است که خاک آسمانی اش، 9 شهید گمنام را به آغوش گرفته است.
دلم می گیرد وقتی بعضی از کاروان ها به نحوی برنامه ریزی میکنند که در ساعات پایانی شب به این یادمان برسند و بعد از نماز صبح هم بدون زیارت شهدای غریبش آن را ترک می کنند.
درد دارد وقتی یک دانشجو، رود کارون را ببیند و با فریاد به سمت آن رفته و بگوید: رود ارس چه زیباست، بچه ها بیایید با ارس عکس بگیریم!
دل ما گرفته است و میل باریدن دارد، باید زیر آسمان بارانی کارون راه رفت تا کسی متوجه نشود که این صدای هق هق اشک کارون است یا ما.
انتهای پیام/
خبرنگار افتخاری راهیان نور
یادمان شهدای شرق کارون: شامخی