تاریخ انتشار
يکشنبه ۹ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۱
کد مطلب : ۸۰۶۸
در سفر به مناطق عملیاتی دفاع مقدس؛
دلنوشته دانش آموز دختر زائر راهیان نور
به گزارش خبرنگار راهیان نور، هدیه افسردی دانش آموز سال سوم دبیرستان شهر گنبد کاووس طی حضور در یادمان های دفاع مقدس در قالب راهیان نور دانش آموزی، دلنوشته ای را نوشته و برای ما ارسال کرده است.
در دلنوشته این زائر سرزمین نور آمده است:
دیدم شیرمردانی را که سرشان متلاشی از خمپاره ها بود.
شنیده بودم از کسانی که پا به این صحرای عرفات گذاشته بودند.
از عمق وجودم ایثار و از خود گذشتگی آن ها را حس کردم.
ایثاری که تنها راه قدردانی آن، ادامه دادن راهشان با بصیرت است.
با چشمان بسته زیر لب گفتم: (شهدا برای همراهی آماده ایم)
زمزمه ای شنیدم.
زمزمه ی رزمندگانی که زیارت عاشورا می خواندند.
چشم که باز کردم لاله ی سرخ رو برویم بودند.
گونه هایم تر شد و فقط گفتم: لبیک یا حسین
انتهای پیام/
در دلنوشته این زائر سرزمین نور آمده است:
گاهی باید نوشت...
باید نوشت از رشادت مردانی که خود را جوهر قلم ما کردند تا بنویسیم «اسلام و مسلمان» پاک و منزه است خدایی که مرا لایق وصل سرزمین دلدادگی دانست و به من لطف خود را شامل کرد تا به سرزمینی قدم بگذارم که به سرزمین خون و عشق و لاله های پرپر شده شناخته شده است.
جایگاه مقدسی که بدن های آزاد مردانی بر روی آن تکه تکه شده بود به خوبی می شد وجود نازنینشان را حس کرد.
حتی من رد چکمه های آن ها را بر روی خاک حس می کردم.
چه تن هایی که روی همین خاک ها به خون غلتیدند و چه آغوش هایی که با لذت برای شهادت گشوده می شد.
با چشمان بسته جوانان و نوجوانان و حتی پیرمردهایی را دیدم که برای حفظ سرزمین و ناموسشان خود را طعمه ی چرخ های بی رحم تانک کردند. باید نوشت از رشادت مردانی که خود را جوهر قلم ما کردند تا بنویسیم «اسلام و مسلمان» پاک و منزه است خدایی که مرا لایق وصل سرزمین دلدادگی دانست و به من لطف خود را شامل کرد تا به سرزمینی قدم بگذارم که به سرزمین خون و عشق و لاله های پرپر شده شناخته شده است.
جایگاه مقدسی که بدن های آزاد مردانی بر روی آن تکه تکه شده بود به خوبی می شد وجود نازنینشان را حس کرد.
حتی من رد چکمه های آن ها را بر روی خاک حس می کردم.
چه تن هایی که روی همین خاک ها به خون غلتیدند و چه آغوش هایی که با لذت برای شهادت گشوده می شد.
دیدم شیرمردانی را که سرشان متلاشی از خمپاره ها بود.
شنیده بودم از کسانی که پا به این صحرای عرفات گذاشته بودند.
از عمق وجودم ایثار و از خود گذشتگی آن ها را حس کردم.
ایثاری که تنها راه قدردانی آن، ادامه دادن راهشان با بصیرت است.
با چشمان بسته زیر لب گفتم: (شهدا برای همراهی آماده ایم)
زمزمه ای شنیدم.
زمزمه ی رزمندگانی که زیارت عاشورا می خواندند.
چشم که باز کردم لاله ی سرخ رو برویم بودند.
گونه هایم تر شد و فقط گفتم: لبیک یا حسین
انتهای پیام/
