تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۲
کد مطلب : ۸۱۴۰
درس آموزی در کلاس شهید زین‌الدین
در هر عصری، انسان‌هایی انگشت شمار وجود دارند که روح بلند و عظمت وجودشان، همگان را حیران خویش می‌سازد، مردان غیرتمندی که برای انجام تکلیف، از تمام وابستگی‌های دنیا دل می‌کنند و تا رسیدن به کمال خویش، آرام نمی‌گیرند.
جنگ با تمام رعب و وحشتش، برای این بزرگ مردان، تنها صحنه کوچکی از آزمایش خداوند بود تا آنها را محک بزند1.
شهید مهدی زین الدین، نمونه برجسته‌ای از این گونه انسان‌هاست. فرماندهی که با وجود فرماندهى لشگریان، امتيازى ويژه براى خود قائل نبود كه نيروهای رزمنده و بسیجی از آن محروم باشند و هرگاه احساس مىكرد از چيزى برخوردار شدهاند كه نيروهاى آنان از آن برخوردار نيستند، آن را نمىپذيرفتند.
شهید زین الدین فرمانده لشکر علی ابن ابیطالب معتقد بود؛ كسانى در صحنه نبرد راست قامت‌اند كه به خداوند توکل نمايند و با توكّل بر او پيش بتازند، نه در سختىها و نه در پيروزىها، در هيچ كجا از ياد او غافل نشوند و محكم و مقاوم چون كوه بايستند و دشمن را از پاى درآورند و اين صفت فقط مخصوص رزمندگان اسلام است.
شخصیت شهید زین الدین، نشانگر فردی خاکی و بی غرور بود، چیزی که محبت او را در دل‌ها جا می‌کرد، سادگی‌اش بود، راحت و بی تکلّف بود. همیشه در جمع رزمندگان بود؛ با آنها غذا می خورد، درد دل‌هایشان را می‌شنید و از همه مهم تر، به آنان بسیار احترام می‌گذاشت. این بود که خواسته یا ناخواسته، همه بسیجیان را دنبال خود می‌کشید.
شهید زین الدین با همه عظمت و بزرگی روح، قلبی سرشار از عطوفت صمیمیت و مهربانی داشت.
هدف خویش را از زندگی، چیز دیگری می‌دانست. آرزوی همیشگی او شهادت بود؛ چیزی که بارها و بارها از خدا خواسته بود. از زندگی، چیزی بزرگ‌تر از زندگی می‌خواست؛ کشته شدن در راه خدا و برای او، آرزویی که تنها با گذشت از دنیا و چشم پوشی از لذتهای آن برآورده می‌شد. تنها لذتی که از دنیا می‌طلبید، چشیدن طعم خوش شهادت بود و سرانجام به آرزویش هم رسید2.
خصوصیات اخلاقی او امروز هم پس از گذشت سالیان متمادی از شهادتش برای همه مسئولان ما درس آموز است.
27 آبان ماه، سالروز شهادت سردار شهید مهدی زین الدین فرمانده لشکر علی ابن ابیطالب(ع) قم و برادرش مجید زین الدین در سال 1363ش، در منطقه دارساوین سردشت گرامی باد.
پی‌نوشت‌ها:
1) شهادت سرلشکر پاسدار مهدی زین الدین، محمد جواد آهنگر، مجلات گلبرگ، آبان 1386، شماره 92، ص 95
2) همان منب
جنگ با تمام رعب و وحشتش، برای این بزرگ مردان، تنها صحنه کوچکی از آزمایش خداوند بود تا آنها را محک بزند1.
شهید مهدی زین الدین، نمونه برجسته‌ای از این گونه انسان‌هاست. فرماندهی که با وجود فرماندهى لشگریان، امتيازى ويژه براى خود قائل نبود كه نيروهای رزمنده و بسیجی از آن محروم باشند و هرگاه احساس مىكرد از چيزى برخوردار شدهاند كه نيروهاى آنان از آن برخوردار نيستند، آن را نمىپذيرفتند.
شهید زین الدین فرمانده لشکر علی ابن ابیطالب معتقد بود؛ كسانى در صحنه نبرد راست قامت‌اند كه به خداوند توکل نمايند و با توكّل بر او پيش بتازند، نه در سختىها و نه در پيروزىها، در هيچ كجا از ياد او غافل نشوند و محكم و مقاوم چون كوه بايستند و دشمن را از پاى درآورند و اين صفت فقط مخصوص رزمندگان اسلام است.
شخصیت شهید زین الدین، نشانگر فردی خاکی و بی غرور بود، چیزی که محبت او را در دل‌ها جا می‌کرد، سادگی‌اش بود، راحت و بی تکلّف بود. همیشه در جمع رزمندگان بود؛ با آنها غذا می خورد، درد دل‌هایشان را می‌شنید و از همه مهم تر، به آنان بسیار احترام می‌گذاشت. این بود که خواسته یا ناخواسته، همه بسیجیان را دنبال خود می‌کشید.
شهید زین الدین با همه عظمت و بزرگی روح، قلبی سرشار از عطوفت صمیمیت و مهربانی داشت.
هدف خویش را از زندگی، چیز دیگری می‌دانست. آرزوی همیشگی او شهادت بود؛ چیزی که بارها و بارها از خدا خواسته بود. از زندگی، چیزی بزرگ‌تر از زندگی می‌خواست؛ کشته شدن در راه خدا و برای او، آرزویی که تنها با گذشت از دنیا و چشم پوشی از لذتهای آن برآورده می‌شد. تنها لذتی که از دنیا می‌طلبید، چشیدن طعم خوش شهادت بود و سرانجام به آرزویش هم رسید2.
خصوصیات اخلاقی او امروز هم پس از گذشت سالیان متمادی از شهادتش برای همه مسئولان ما درس آموز است.
27 آبان ماه، سالروز شهادت سردار شهید مهدی زین الدین فرمانده لشکر علی ابن ابیطالب(ع) قم و برادرش مجید زین الدین در سال 1363ش، در منطقه دارساوین سردشت گرامی باد.
پی‌نوشت‌ها:
1) شهادت سرلشکر پاسدار مهدی زین الدین، محمد جواد آهنگر، مجلات گلبرگ، آبان 1386، شماره 92، ص 95
2) همان منب
