کریم- ویژه ولادت امام حسن علیه السلام

ولادت امام حسن علیه السلام
«کریم»، در زبان و فرهنگ اسلامی، نژاد و اصیل، خوش خوی و خوش روی، پاکدامن و عفیف، جوانمرد و با مروّت، بخشاینده، بلند همّت و بزرگوار، خیرخواه و مهربان، نیکوکار، نیک نفس و نیکو نهاد و در یک کلمه، جامع همه ارزش‌ها است و این همه در امام حسن مجتبی علیه السلام گرد آمده بود و به حقیقت، دوست و دشمن به او کریم می‌گفتند و در میان شیعیان و پیروان اهل بیت به «کریم اهل بیت علیهم السلام » شهره است1.
امام حسن مجتبی علیه السلام، کریم الطرفین و دارای پدر و مادر و اجداد و عموهایی شرافتمند، بزرگوار و جوانمرد از خاندان هاشم بود2. امام حسن علیه السلام کریم الوجه بود و زیبا روی از جهت منظر، پیکر اخلاق و بزرگواری به رسول اکرم صلّی الله علیه و آله وسلم شبیه‌تر از او نبود3.

دومین ستاره تابان شیعیان، کریم النفس بوده و آزاده و بزرگوار، عزّت نفس داشت. گوهر انسانی خود را امانتی خدایی می‌شمرد که پاسداشت آن دیگر شرافت‌ها را پاس می‌دارد. پستی و لئامت و فرومایگی در سرشتش نبود، و ذلّت و رقّیت و زبونی در خیالش نمی‌گنجید. کرامت نفس او را از اسارت زور و زر رهانیده و دنیا در دیدگانش اندک و پست می‌نمود و آن را به چیزی نمی‌گرفت. از آن جایی که انسان کریم، بردبار و حلیم است، امام مجتبی علیه السلام سرآمد بردباران و مظهر عفو و گذشت بود. حضرت در برابر کژ اندیشان و معاندانی چون فسّاق بنی‌امیه چونان کوه می‌ایستاد و در برابر تجاوزات آنان از قانون و فسق و فجورشان مداهنه نمی‌کرد و خطرهای راه را به جان می‌خرید4.
دهش‌های امام حسن علیه السلام برای خدا بود، بی‌مزد و منّت می‌بخشید. سخاوت امام در مرز قرآن و سنّت انجام می‌گرفت و از آن تجاوز نمی‌کرد، بخشش خود را هیچ گاه به یاد نمی‌آورد و انتظار سپاس و تشکر نیز از گیرندگان نداشت. خدا محوری، اساس و کارهای نیک او بود. از این رو گفته‌اند: «او سه نوبت داراییش را با خدا تقسیم کرد و در دو نوبت برای خدا از تمام اموالش گذشت»، امام به کرامت و عزّت نفس مردم توجه داشت. ارزش آبروی مردم را بیش از داده‌های خود می‌شمرد. درماندگان را صاحب اصلی آن می‌دانست و کرم و بخشش پیش از پرسش، معنی می‌کرد5.

سالروز ولادت کریم اهل بیت را به پیشگاه حضرت ولی عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم.

روابط عمومی و امور بین الملل
ستاد مرکزی راهیان نور کشور

پی‌نوشت‌ها:

1) النهایة، ج 4، ص 167؛ تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 226، دارصادر. حدیث (مکارم الاخلاق عشر).

2) بحارالانوار، ج 43، ص 344؛ تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 226.

3) الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 5

4) فی رحاب ائمه اهل البیت (ع)، ج 1، ص 28.

5) تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 226، دار¬صادر، افست مؤسسه نشر اهل بیت (ع)، قم.