جنگ یکی از ابواب رحمت الهی بود که طی هشت سال بر روی ملت ما باز شد. در این مدت افرادی چالاک که مقصدی جز خدا و اهل بیت (ع) نداشتند بار خود را بسته و از آن نهایت بهره و استفاده را بردند. شهدا در راس دیگر رزمندگان ، وجود خود را مشحون از این نسیم رحمت الهی کردند. و دیگران نیز به حسب استعداد و لیاقت خود از این نعمت سود جستند. آنان که عشق و دلبستگی و معرفت بیش تری داشتند حظ و نصیب بیش تری بردند. برای همین هم بسیاری به راحتی می توانستند روی سیم های خاردار بخوابند تا دوستانشان پا روی آن ها بگذارند و عبور کنند و یا در میدان مین روی مین ها غلت بزنند که راه برای دیگران باز شود . و یا برای پذیرفتن ماموریت های سخت و سهمگین از یکدیگر سبقت بگیرند . امام خمینی (ره) در تکریم چنین رزمندگانی و تقبیح آنان که از کنار دوران جنگ به سادگی گذشتند فرمودند : بدا به حال آنانی که در این قافله نبودند! بدا به حال آنهایی که از کنار این معرکه بزرگِ جنگ و شهادت و امتحان عظیم الهی تا به حال ساکت و بیتفاوت و یا انتقاد کننده و پرخاشگر گذشتند (2)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برگفته از کتاب هنر اهل بیت ، ص 27و28
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1.بحارالانوار،ج68،ص221
2.صحیفه امام،ج21،ص93