تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۰۹
کد مطلب : ۵۰۰۲
روز ملی خلیج فارس، روز غیرت ملی
به گزارش راهیان نور، جمهوری اسلامی ایران، از بدو تولد بر اساس آموزه‌های حضرت امام خمینی(ره) که برگرفته از قوانین و احکام مسلم اسلامی است، بر ایجاد اتحاد میان مسلمانان و احقاق حق مستضعفین جهان، بدون در نطر گرفتن نژاد، قومیت و تعصب‌های جاهلانه، تأکید کرده است.در این میان، قدرت‌های شیطانی فراوانی بودند که تلاش داشتند با کمک آتش‌افروزی در مناطق مختلف کشور، ضمن ایجاد جنگ داخلی، ایران را چندین پاره کنند. البته این سیاست، ناموفق بود و حضور مردم در صحنه انقلاب، آنها را ناکام گذاشت. به همین دلیل، همه توان دشمنان مصروف حمایت از صدام در تجاوز به خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران شد. خط نفاقی که می‌کوشید با ایجاد دشمنی میان مسلمانان، دعواهای بی‌پایه قومیتی را تقویت کند و قرن‌ها بود که جای پای استعمارگرانی همچون انگلستان از همین طریق محکم می‌شد، در برهه حساس دفاع مقدس، به اوج فعالیت خود رسید.
تأکید بر واژه جعلی و دورغین «خ ل ی ج ع ر ب ی ه» نیز با همین رویکرد انجام شد تا دیکتاتور خونخوار عراق را بخاطر کشتار ایرانیان، ناجی قوم عرب نشان دهد! همچنین کوشش شد تا ایران را دشمن اصلی اعراب معرفی کنند تا رژیم اشغالگر قدس(که در آن زمان تا بیروت پایتخت لبنان را هم اشغال کرده بود) بتواند به مقاصد شوم خود برسد. البته همزمان با این خطوط تبلیغاتی، صدام برای پیش برد اهداف خود، علاوه بر کشتار گسترده و بی‌رحمانه مخالفان عرب خود، بخش بزرگی از اعراب خوزستان واقع در خاک ایران را به شهادت رساند و اکثریت آنها را آواره کرد! دهم اردیبهشت ماه روز ملی خلیج فارس روز غیرت ملی ایرانیان است و یادآور اینکه "چو ایران نباشد، تن من مباد".
صفحات تقویم هر ملتی، علاوه بر نشان دادن روزها و گذشت زمان، بیانگر علایق تاریخی، فرهنگی و عقیدتی ملت‌ها می‌باشد. با ورق زدن برگ‌های تقویم، نسل‌های جدید هر قوم، خاطرات افتخارآمیز، مصیبت‌های وارد شده بر اجداد و نیاکان، روزهای تولد و وفات بزرگان را به یاد آورده و بدین ترتیب در مقابل جریان در حال گذر زندگی، یاد این روزها و شخصیت‌ها را ماندگار می‌کنند. دهم اردیبهشت ماه هر سال نیز از آن دست روزهایی است که انسان را به جستجو در پی این پرسش وامی‌دارد که فلسفه نامگذاری این روز چیست؟
بررسی نامگذاری‌های روزها در تقویم ما ایرانی‌ها بیانگر این واقعیت است که ملت ایران، به دلیل ارج نهادن به جایگاه بشری و کرامت انسانی، روزها را به دلیل انتساب آنها به انسان‌ها، خواه در مناسبت‌های مذهبی و دینی و خواه در روزهای تاریخی، فرهنگی و ادبی، نامگذاری می‌کنند و حتی آنجایی که نامی از افراد نیست، روزها را به احترام شخصیتی خاص، محترم می‌شمارند. اما در این بین، روز دهم اردیبهشت ماه، به نوعی یک استثناست. دهم اردیبهشت، بدون هیچ انتسابی، ویژه غیرت ملی و تمامیت ایرانیان است. این روز، در دل خود، ردپای هیچ نژاد و قومیتی نداشته و به هیچ رنگ و زبان و دین خاصی تعلق ندارد.
۱۰ ارديبهشت ماه به عنوان یک روزی تاریخی و ملی در تاریخ ایرانیان ثبت شده است. این روز افتخار آمیز به عنوان روز ملی ”خليج فارس” نامگذاري شده است. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۴، رییس جمهور وقت ایران، بر پای مصوبه‌ای مهر تأیید زد که به موجب آن، دهم اردیبهشت ماه هر سال، آیین‌های نکوداشت روز "ملی خلیج فارس" برگزار خواهد شد؛ روزی که یادآور ازخودگذشتگی های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه برسواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس (امام قلی‌خان) می باشد. دفاع همه جانبه ایرانیان و واکنشهای مختلف دولت ایران در به رسمیت نشناختن هر واژه دیگری به جز خلیج فارس طی سالهای اخیر٬ را میتوان به سمبلی از روحیه حق طلبی ملت ایران تشبیه کرد که در خلیج فارس تبیین گردیده است. امسال یازدهمین سال گرامیداشت نام و یاد آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس می باشد.
مرزهایت از کرانه اروند، تا ساحل سیستان، مرزهای پیام اسلام راستین اند. دیده بان ها در برج های برافراشته ات چشم های بیدار انسانیت اند تا نگذارند آسیبی برسانند به امنیت عشق و صلح جهانی. موج ها در گستره گسترده ات، مشت های گره شده حق باوران است که علیه باطل می خروشد؛ مشت های گره شده اصحاب قرآن که بر پیشانی بندشان نوشته است: «أشدّاءُ علی الکفّار». طوفان هایت، طوفان های خشم است علیه دزدان دریایی، علیه دزدان فانوس در شب باران، علیه دزدان شرف و عزت و ناموس.
فرزندان فارسی
خلیج فارس را اراده پولادین آریایی نگه داشته است. رعدِ گام های رستم در سیستان، شنیدنی است و برق شمشیر آریوبرزن در ارجان دیدنی است هنوز. کشتی های غریب «نیارکوس» و «اسکندر» نتوانسته اند موج را از سطح آب هایش بگیرند و مروارید را از عمق آبی اش بدزدند. خلیج فارس، زنده است هنوز؛ در نفس های کمین گرفته دلیران تنگستان، در غیرت و دلاوری اهالی جنوب، در وطن دوستیِ اولاد رییسعلی دلواری. مردان جنگ ما، پشت خلیج فارس ایستاده اند. هنوز سلاح از دست «همت» و «باکری» نیفتاده است، هنوز قلب «صیاد شیرازی» می تپد. فرزندان فارس نمرده اند که مادرشان را به اسیری ببرند. فرزندان فارسی زنده اند و صدایشان می آید در هر نسیم و طوفان، در هر موج، در هر رعد و برق... .
چهارراه صلح و دوستی
خوان یغما نیست که بخورندش؛ میراث پدری نیست که ببرندش. خلیج فارس، خلیج ماهیان فارس است، خلیج طلای سیاه و سفید و تنها، برازنده دست های فارس است. کدام عقل و قانونی حکم کرده است که حاصل دست رنج آب ها و خاک ها، باید به اهالی آب ها و خاک هایی برسد آن سوی مرز؛ چه کسی حکم کرده است که ما بکاریم و دیگران بخورند؟! می خواهند بر تنگه هرمز بنشینند و دوستان شان را گرد بیاورند و بخورند و ببرند و بدزدند. تنگه هرمز، باید چهارراه ملت ها بماند از هر جنس و قوم و باوری، چهارراه صلح و دوستی که اکسیر عشق را بار بزند و به اقصی نقاط دنیا بفرستد.
به خط فارس
نام ها را از شناسنامه ها پاک می کنند و به نسل ها می آموزند که پیشینه ای شایسته نداشته اند. فتنه می کارند تا مابین دعوای همسایه ها، کشتی هایشان را پر کنند از نفت و ستاره دریایی! خلیج فارس، نامی است که کرخه و کارون بر فلات قاره جنوب نوشته اند، نامی است که آشوریان و آریاییان با صدای سم ابرها و سنگینی قدم هایشان نوشته اند. خلیج فارس، نامی نیست که در نقشه ها بنویسند و در محافل بگویند... نامی است که خال سینه ایران است، نامی است که از به هم پیوستن کویرها و جلگه ها و رشته کوه ها رقم خورده است. صفحات زمین، آن قدرها لرزیده و چرخیده تا حروف کلمه خلیج فارس، به خط فارس به هم بپیوندد. سال های سال «هم بغض» و «هم خنده» این خاکِ قدیمی، نشسته ای به تماشای تاریخ پر حادثه ای که در دشت های این سرزمین جولان داده و روز و شب این دیار را رقم زده است. سال های سال، در آغوش عاشقانه «ایران» زندگی کرده ای و قلب زلالت را چون آیینه ای مواج، با پارسیان عاشق در میان نهاده ای. چگونه نشناسمت؟ چگونه مرا نشناسی؟
چگونه خاطرات فیروزه ای سال ها بودنت را از یاد ببرم؟! چگونه گوهرهای برآمده از قلب تو را به خاطر نیاورم؟! چگونه تبرک نعمت خیز حضورت را پا به پای عمر وطن نادیده بگیرم؟! «ایران» تو را دوست می دارد. «ایران»، این مادر همیشه سرفراز تاریخ، این بانوی مغرور شکست ناپذیر، سال ها هم نفسی با تو را در لحظه لحظه غیرت خویش خوگرفته و دست بردار آبروی بلند آوازه خویش نیست... . ایران هنوز جرعه جرعه تو را تشنه است. هنوز از پس این سالیان دراز تو را عاشقانه و آمرانه می طلبد.همه می دانند... چهره های مبهوت و مرده و زنده تاریخ، تو را همیشه دست در گریبان ایران دیده اند. چشم گذشته های دور و نزدیک، مرزهای تنت را خوب می شناسند که به خطوط خاک لاله ها منتهی شده است. کودکان سرزمین من روزی در ساحل چشمان تو بازی کردند و روزی دیگر از آغوش طراوت خیز نگاهت قد کشیدند و سرباز های دلیر نبردها شدند. طفلان دیار من روزی جرعه های سبوی تو را نوشیدند و آنگاه، قطره قطره در خونشان به غیرت و رشادت بدل شدی. رودهای وطن من، با خون سرخ شهادت که درمی آمیختند، به آغوش تو سر می سپردند و بغض های اندوهشان را در دامان دریایی تو اشک می ریختند.
ای خلیج! ای دریای پارس زبان! ای که در پیراهن شرجی ات، ابرهای آسمان ایران گریسته اند! ای که صدف های دامان مرصّعت، گوشواره دخترکان سرزمین من است! آسوده باش که هیچ لهجه ناشناسی نام تو را بر زبان نخواهد آورد. که هیچ از گردِ راه رسیده ای ریشه های قدمت تو را از این خاک، بیرون نتواند کشید.چه کسی بود صدایت زد؟ چه کسی اسم تو را به غلط زمزمه کرد؟ چه کسی خواب شومِ ربودنت را دیده؟ چه کسی حیله باطل تملک تو را در سر دارد؟ هراس نداشته باش. پریشان نشو. من نام تو را آن گونه که از قدیم تا امروز زندگی کرده است، بار دیگر به تمام مدعیان یادآور خواهم شد. من اصالت تو را به تمام توطئه ها نشان خواهم داد. تو را آن گونه که گواه راستین تاریخ است، به چشم های طمع، خالی می کنم. من «خلیج فارس» را به همه می فهمانم. خلیج ایرانی! همچنان با لهجه شیرین پارسی ات موج بزن و درّ و گوهر بر لب بیاور... مباد خواب آرامت را کسی بر آشوبد! مباد هیچ ادعای دروغینی، اخم های اضطراب بر جبین آسایشت بنشاند! شکوه خوش آوازه! بخت بلند ایران! شناسنامه تو در دستان من است. هیچ بیگانه ای تو را به کابین فتنه های شوم در نخواهد آورد.
در میان مناطقی که درون محدوده خارمیانه قابل شناسایی هستند٬ خلیج فارس مدل منحصر به فردی از یک منطقه ژئوپلیتیک است. درحالیکه به لحاظ منطقی میتوان نیمه جنوبی خلیج فارس را یک زیرمنطقه از جهان عرب که از آن بزرگتر است نامید٬ اما بی شک منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس فی نفسه یک محیط متجانس است. این حوزه جغرافیایی در طی یکصد سال گذشته به عنوان قلب تپنده اقتصاد جهاني بوده و جزو اهداف استراتژيكي قدرت‌هاي سلطه‌گر است، موجب نگراني شديد آنها شده و به دنبال آن خليج‌فارس در معادلات جهاني و استراتژيكي قدرت‌هاي بزرگ اهميت شاياني پيدا كرد. از آنجاکه خلیج فارس بخشی از آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران، کانون انرژی جهان و همچنین حاصل هزاران سال تمدن و فرهنگ ملی کشور محسوب میشود، صیانت و دفاع از این حوزه استراتژیک بعنوان نخستین اولویت برای جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است و برآن تاكيد قاطع دارد. هویت ایرانی که در درازای تاریخ با اندیشه¬های نخبگان ایرانی بارور گردیده است از مبانی غنی برخوردار است. که از قومیت های مختلف ایرانی، مردمانی یکپارچه ساخته است که دارای ویژگی‌های آشکاری همچون خداجویی، خردمحوری، دانش دوستی، دادخواهی و صلح طلبی می باشند. ماندگاری و استمرار تاریخی هویت ایرانی که همراه با حفظ مظاهر و مبانی آن بوده است، نشان از ارزش‌های والای آن دارد، هویت ملی ایران که براساس آموزه‌های کهن هویت ایرانی شکل گرفته بایستی همیشه به عنوان سرلوحه اقدامات دولت و ملت متبلور شود. خلیج فارس بخشی از این هویت کهن و لاینفک ایرانیان در طول تاریخ محسوب میشده است. ایران از گذشته تا کنون در خاورمیانه به جهت موقعیت منحصر به فرد خود از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده است. در حقیقت ثبات٬ آرامش و امنیت خلیج فارس پیوندی ناگسستنی با امنیت ملی کشور ایران دارد و عبارتی میتوان گفت که سرزمین ایران بدون مرزهای آبی اش در خلیج همیشگی فارس معنی و مفهومی پیدا نمی‌کند.
به واقع خلیج فارس برای ملت ایران همچون شریان خون در اندام کشوری کهن است که پایداری و زنده ماندن آن پیکر٬ در گروی موجودیت و جریان مداوم خون در آن اندام دارد. از این روی ملت ایران پاسداری و صیانت از خلیج فارس را برای خود همچون یک وظیفه ملی می داند. این ادعا با نگاهی به تاریخ گذشته قابل دفاع می باشد. بی تردید خلیج فارس در طول چنده سده اخیر شاهد جانفشانی ها و خونهای متعددی است که تقدیم دفاع از صیانت آن گردیده است. مبارزات مردم دلاور و جان برکف جنوب ایران (خوزستان٬ بوشهر ٬ بندر عباس) در جهت بیرون راندن استعمار پرتغال از خلیج فارس تبدیل به خاطره ای شد که بعدها به عنوان الگوی نسل های آینده برای ایرانیان مورد بهره برداری قرار گرفت. اقدامات اشغالگریانه بریتانیا در شهریور ۱۳۲۰ و در نتیجه آن خلق حماسه نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و شهادت افسران و دریادلان ایرانی به فرماندهی شهید دریادار بایندر در تقویم تاریخ ملی ایرانیان ثبت گردیده است. اما متجاوزان هرگز دست از اندیشه های اهریمنی خود در ضدیت با کشور و ملت ایران برنداشته و بعدها نیز استكبار جهاني به بهانه‌هاي خارج از عرف و قوانين بين‌المللي در حالي كه با ناوگاني كامل٬ تمامي منطقه عملياتي را در دريا و هوا تحت پوشش قرار داده بود٬ به ناگاه در صبحدم ۲۹فروردين ۱۳۶۷ اقدام به بمباران سكوهاي نفتي جمهوري اسلامي ايران كردند و صدمات سنگینی به حقوق قانونی ایرانیان در خلیج فارس زدند. اين عمل استكبار در نزد ملت ایران من جمله، از ديدگاه نيروهاي سلحشور و شهادت‌طلب نيروي دريايي ایران قابل توجيه نبود، لذا به رغم توانمندي و برتري تجهيزاتي دشمن قدم به عرصه نبرد گذاشت و با اهداي شهدای متعددی به جامعه بزرگ و ملت غيور ايران، ثابت كرد در دفاع از کشور و پايداري از انقلاب و پاسداري از حق و عدالت از هيچ كوششي فروگذار نكرده و كمترين آن اهدای خون خود در راه اعتلاي کشور است.
اما این پایان ماجرای خون های به ناحق ریخته شده ملت ایران نبود و باردیگر در روز یکشنبه 1367/4/12 هواپیمای مسافربری ایرباس ایران 'IR۶۵۵' با ۲۹۰ سرنشین بی دفاع بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس توسط ناو آمریکایی وینسنس مورد حمله موشکی قرار گرفت و همه ۲۹۰ سرنشین آن به شهادت رسیدند. امروز نیز بی شک ملت و نیروهای مسلح ایران با کسب تجربه های مختلف در خلیج فارس٬ آمادگی و توان مقابله با هرنوع تهاجم بیگانگان را دارد. گویی اینکه دشمنان ملت ایران به این امر پی برده اند که راهکارهای نظامی دیگر نتیجه کافی را برایشان در پی نخواهد داشت و به همین دلیل است که این‌بار با هجمه وسیع فرهنگی در رسانه های متعدد غربی و عربی در تلاش هستند نام های مجعولی همچون خلیج ع/ر/ب/ی٬ خلیج٬ خلیج اطلسی٬ خلیج اسلامی٬ خلیج بصره و... را در اذهان عمومی دنیا جا بیاندازند تا ریشه های ایرانی و هویتی پارسی را از آن قطع نمایند. اما بی شک ملت ایران تا زمانی که حتی یک ایرانی در ایران باقی باشد٬ درفش حق طلبی و دفاع از هویت کهن خود را برافراشته نگاه خواهد داشت و فریاد آزادیخواهی و دفاع از ایران و خلیج همیشه فارس آن را سر خواهد داد. زیرا این امر بخش لاینفک از مبانی هویت ملی ما ایرانیان می باشد.متاسفانه در این میان نیز کشورهای عربی منطقه خلیج فارس نیز به جای بهره بردن از فرصت اتحاد و تعامل با همسایه شمالی دیرینه و قدرتمند خود یعنی ایران که از پس هزاران سال تجربه تاریخی و کشورداری متمدن٬ امروزه در جهان رخ نمایی می کند٬ با اخذ سیاست های اشتباه و همسو با منافع بیگانگان٬ مسیر را برای ورود نیروهای نظامی استعمار بریتانیا و ایالات متحده هموار می سازند. کشورهایی که در طول تاریخ خود بارها و بارها ثابت کرده اند که تنها در اندیشه سلطه ضد انسانی بر ملتهای مظلوم جهان و غارت منافع ملی آنان را دارند.
"یاد و خاطره همه شهدای ایران اسلامی در آب های نیلگون خلیج فارس گرامی باد".
انتهای پیام/
تأکید بر واژه جعلی و دورغین «خ ل ی ج ع ر ب ی ه» نیز با همین رویکرد انجام شد تا دیکتاتور خونخوار عراق را بخاطر کشتار ایرانیان، ناجی قوم عرب نشان دهد! همچنین کوشش شد تا ایران را دشمن اصلی اعراب معرفی کنند تا رژیم اشغالگر قدس(که در آن زمان تا بیروت پایتخت لبنان را هم اشغال کرده بود) بتواند به مقاصد شوم خود برسد. البته همزمان با این خطوط تبلیغاتی، صدام برای پیش برد اهداف خود، علاوه بر کشتار گسترده و بی‌رحمانه مخالفان عرب خود، بخش بزرگی از اعراب خوزستان واقع در خاک ایران را به شهادت رساند و اکثریت آنها را آواره کرد! دهم اردیبهشت ماه روز ملی خلیج فارس روز غیرت ملی ایرانیان است و یادآور اینکه "چو ایران نباشد، تن من مباد".
صفحات تقویم هر ملتی، علاوه بر نشان دادن روزها و گذشت زمان، بیانگر علایق تاریخی، فرهنگی و عقیدتی ملت‌ها می‌باشد. با ورق زدن برگ‌های تقویم، نسل‌های جدید هر قوم، خاطرات افتخارآمیز، مصیبت‌های وارد شده بر اجداد و نیاکان، روزهای تولد و وفات بزرگان را به یاد آورده و بدین ترتیب در مقابل جریان در حال گذر زندگی، یاد این روزها و شخصیت‌ها را ماندگار می‌کنند. دهم اردیبهشت ماه هر سال نیز از آن دست روزهایی است که انسان را به جستجو در پی این پرسش وامی‌دارد که فلسفه نامگذاری این روز چیست؟
بررسی نامگذاری‌های روزها در تقویم ما ایرانی‌ها بیانگر این واقعیت است که ملت ایران، به دلیل ارج نهادن به جایگاه بشری و کرامت انسانی، روزها را به دلیل انتساب آنها به انسان‌ها، خواه در مناسبت‌های مذهبی و دینی و خواه در روزهای تاریخی، فرهنگی و ادبی، نامگذاری می‌کنند و حتی آنجایی که نامی از افراد نیست، روزها را به احترام شخصیتی خاص، محترم می‌شمارند. اما در این بین، روز دهم اردیبهشت ماه، به نوعی یک استثناست. دهم اردیبهشت، بدون هیچ انتسابی، ویژه غیرت ملی و تمامیت ایرانیان است. این روز، در دل خود، ردپای هیچ نژاد و قومیتی نداشته و به هیچ رنگ و زبان و دین خاصی تعلق ندارد.
۱۰ ارديبهشت ماه به عنوان یک روزی تاریخی و ملی در تاریخ ایرانیان ثبت شده است. این روز افتخار آمیز به عنوان روز ملی ”خليج فارس” نامگذاري شده است. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۴، رییس جمهور وقت ایران، بر پای مصوبه‌ای مهر تأیید زد که به موجب آن، دهم اردیبهشت ماه هر سال، آیین‌های نکوداشت روز "ملی خلیج فارس" برگزار خواهد شد؛ روزی که یادآور ازخودگذشتگی های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه برسواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس (امام قلی‌خان) می باشد. دفاع همه جانبه ایرانیان و واکنشهای مختلف دولت ایران در به رسمیت نشناختن هر واژه دیگری به جز خلیج فارس طی سالهای اخیر٬ را میتوان به سمبلی از روحیه حق طلبی ملت ایران تشبیه کرد که در خلیج فارس تبیین گردیده است. امسال یازدهمین سال گرامیداشت نام و یاد آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس می باشد.
مرزهایت از کرانه اروند، تا ساحل سیستان، مرزهای پیام اسلام راستین اند. دیده بان ها در برج های برافراشته ات چشم های بیدار انسانیت اند تا نگذارند آسیبی برسانند به امنیت عشق و صلح جهانی. موج ها در گستره گسترده ات، مشت های گره شده حق باوران است که علیه باطل می خروشد؛ مشت های گره شده اصحاب قرآن که بر پیشانی بندشان نوشته است: «أشدّاءُ علی الکفّار». طوفان هایت، طوفان های خشم است علیه دزدان دریایی، علیه دزدان فانوس در شب باران، علیه دزدان شرف و عزت و ناموس.
فرزندان فارسی
خلیج فارس را اراده پولادین آریایی نگه داشته است. رعدِ گام های رستم در سیستان، شنیدنی است و برق شمشیر آریوبرزن در ارجان دیدنی است هنوز. کشتی های غریب «نیارکوس» و «اسکندر» نتوانسته اند موج را از سطح آب هایش بگیرند و مروارید را از عمق آبی اش بدزدند. خلیج فارس، زنده است هنوز؛ در نفس های کمین گرفته دلیران تنگستان، در غیرت و دلاوری اهالی جنوب، در وطن دوستیِ اولاد رییسعلی دلواری. مردان جنگ ما، پشت خلیج فارس ایستاده اند. هنوز سلاح از دست «همت» و «باکری» نیفتاده است، هنوز قلب «صیاد شیرازی» می تپد. فرزندان فارس نمرده اند که مادرشان را به اسیری ببرند. فرزندان فارسی زنده اند و صدایشان می آید در هر نسیم و طوفان، در هر موج، در هر رعد و برق... .
چهارراه صلح و دوستی
خوان یغما نیست که بخورندش؛ میراث پدری نیست که ببرندش. خلیج فارس، خلیج ماهیان فارس است، خلیج طلای سیاه و سفید و تنها، برازنده دست های فارس است. کدام عقل و قانونی حکم کرده است که حاصل دست رنج آب ها و خاک ها، باید به اهالی آب ها و خاک هایی برسد آن سوی مرز؛ چه کسی حکم کرده است که ما بکاریم و دیگران بخورند؟! می خواهند بر تنگه هرمز بنشینند و دوستان شان را گرد بیاورند و بخورند و ببرند و بدزدند. تنگه هرمز، باید چهارراه ملت ها بماند از هر جنس و قوم و باوری، چهارراه صلح و دوستی که اکسیر عشق را بار بزند و به اقصی نقاط دنیا بفرستد.
به خط فارس
نام ها را از شناسنامه ها پاک می کنند و به نسل ها می آموزند که پیشینه ای شایسته نداشته اند. فتنه می کارند تا مابین دعوای همسایه ها، کشتی هایشان را پر کنند از نفت و ستاره دریایی! خلیج فارس، نامی است که کرخه و کارون بر فلات قاره جنوب نوشته اند، نامی است که آشوریان و آریاییان با صدای سم ابرها و سنگینی قدم هایشان نوشته اند. خلیج فارس، نامی نیست که در نقشه ها بنویسند و در محافل بگویند... نامی است که خال سینه ایران است، نامی است که از به هم پیوستن کویرها و جلگه ها و رشته کوه ها رقم خورده است. صفحات زمین، آن قدرها لرزیده و چرخیده تا حروف کلمه خلیج فارس، به خط فارس به هم بپیوندد. سال های سال «هم بغض» و «هم خنده» این خاکِ قدیمی، نشسته ای به تماشای تاریخ پر حادثه ای که در دشت های این سرزمین جولان داده و روز و شب این دیار را رقم زده است. سال های سال، در آغوش عاشقانه «ایران» زندگی کرده ای و قلب زلالت را چون آیینه ای مواج، با پارسیان عاشق در میان نهاده ای. چگونه نشناسمت؟ چگونه مرا نشناسی؟
چگونه خاطرات فیروزه ای سال ها بودنت را از یاد ببرم؟! چگونه گوهرهای برآمده از قلب تو را به خاطر نیاورم؟! چگونه تبرک نعمت خیز حضورت را پا به پای عمر وطن نادیده بگیرم؟! «ایران» تو را دوست می دارد. «ایران»، این مادر همیشه سرفراز تاریخ، این بانوی مغرور شکست ناپذیر، سال ها هم نفسی با تو را در لحظه لحظه غیرت خویش خوگرفته و دست بردار آبروی بلند آوازه خویش نیست... . ایران هنوز جرعه جرعه تو را تشنه است. هنوز از پس این سالیان دراز تو را عاشقانه و آمرانه می طلبد.همه می دانند... چهره های مبهوت و مرده و زنده تاریخ، تو را همیشه دست در گریبان ایران دیده اند. چشم گذشته های دور و نزدیک، مرزهای تنت را خوب می شناسند که به خطوط خاک لاله ها منتهی شده است. کودکان سرزمین من روزی در ساحل چشمان تو بازی کردند و روزی دیگر از آغوش طراوت خیز نگاهت قد کشیدند و سرباز های دلیر نبردها شدند. طفلان دیار من روزی جرعه های سبوی تو را نوشیدند و آنگاه، قطره قطره در خونشان به غیرت و رشادت بدل شدی. رودهای وطن من، با خون سرخ شهادت که درمی آمیختند، به آغوش تو سر می سپردند و بغض های اندوهشان را در دامان دریایی تو اشک می ریختند.
ای خلیج! ای دریای پارس زبان! ای که در پیراهن شرجی ات، ابرهای آسمان ایران گریسته اند! ای که صدف های دامان مرصّعت، گوشواره دخترکان سرزمین من است! آسوده باش که هیچ لهجه ناشناسی نام تو را بر زبان نخواهد آورد. که هیچ از گردِ راه رسیده ای ریشه های قدمت تو را از این خاک، بیرون نتواند کشید.چه کسی بود صدایت زد؟ چه کسی اسم تو را به غلط زمزمه کرد؟ چه کسی خواب شومِ ربودنت را دیده؟ چه کسی حیله باطل تملک تو را در سر دارد؟ هراس نداشته باش. پریشان نشو. من نام تو را آن گونه که از قدیم تا امروز زندگی کرده است، بار دیگر به تمام مدعیان یادآور خواهم شد. من اصالت تو را به تمام توطئه ها نشان خواهم داد. تو را آن گونه که گواه راستین تاریخ است، به چشم های طمع، خالی می کنم. من «خلیج فارس» را به همه می فهمانم. خلیج ایرانی! همچنان با لهجه شیرین پارسی ات موج بزن و درّ و گوهر بر لب بیاور... مباد خواب آرامت را کسی بر آشوبد! مباد هیچ ادعای دروغینی، اخم های اضطراب بر جبین آسایشت بنشاند! شکوه خوش آوازه! بخت بلند ایران! شناسنامه تو در دستان من است. هیچ بیگانه ای تو را به کابین فتنه های شوم در نخواهد آورد.
در میان مناطقی که درون محدوده خارمیانه قابل شناسایی هستند٬ خلیج فارس مدل منحصر به فردی از یک منطقه ژئوپلیتیک است. درحالیکه به لحاظ منطقی میتوان نیمه جنوبی خلیج فارس را یک زیرمنطقه از جهان عرب که از آن بزرگتر است نامید٬ اما بی شک منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس فی نفسه یک محیط متجانس است. این حوزه جغرافیایی در طی یکصد سال گذشته به عنوان قلب تپنده اقتصاد جهاني بوده و جزو اهداف استراتژيكي قدرت‌هاي سلطه‌گر است، موجب نگراني شديد آنها شده و به دنبال آن خليج‌فارس در معادلات جهاني و استراتژيكي قدرت‌هاي بزرگ اهميت شاياني پيدا كرد. از آنجاکه خلیج فارس بخشی از آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران، کانون انرژی جهان و همچنین حاصل هزاران سال تمدن و فرهنگ ملی کشور محسوب میشود، صیانت و دفاع از این حوزه استراتژیک بعنوان نخستین اولویت برای جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است و برآن تاكيد قاطع دارد. هویت ایرانی که در درازای تاریخ با اندیشه¬های نخبگان ایرانی بارور گردیده است از مبانی غنی برخوردار است. که از قومیت های مختلف ایرانی، مردمانی یکپارچه ساخته است که دارای ویژگی‌های آشکاری همچون خداجویی، خردمحوری، دانش دوستی، دادخواهی و صلح طلبی می باشند. ماندگاری و استمرار تاریخی هویت ایرانی که همراه با حفظ مظاهر و مبانی آن بوده است، نشان از ارزش‌های والای آن دارد، هویت ملی ایران که براساس آموزه‌های کهن هویت ایرانی شکل گرفته بایستی همیشه به عنوان سرلوحه اقدامات دولت و ملت متبلور شود. خلیج فارس بخشی از این هویت کهن و لاینفک ایرانیان در طول تاریخ محسوب میشده است. ایران از گذشته تا کنون در خاورمیانه به جهت موقعیت منحصر به فرد خود از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده است. در حقیقت ثبات٬ آرامش و امنیت خلیج فارس پیوندی ناگسستنی با امنیت ملی کشور ایران دارد و عبارتی میتوان گفت که سرزمین ایران بدون مرزهای آبی اش در خلیج همیشگی فارس معنی و مفهومی پیدا نمی‌کند.
به واقع خلیج فارس برای ملت ایران همچون شریان خون در اندام کشوری کهن است که پایداری و زنده ماندن آن پیکر٬ در گروی موجودیت و جریان مداوم خون در آن اندام دارد. از این روی ملت ایران پاسداری و صیانت از خلیج فارس را برای خود همچون یک وظیفه ملی می داند. این ادعا با نگاهی به تاریخ گذشته قابل دفاع می باشد. بی تردید خلیج فارس در طول چنده سده اخیر شاهد جانفشانی ها و خونهای متعددی است که تقدیم دفاع از صیانت آن گردیده است. مبارزات مردم دلاور و جان برکف جنوب ایران (خوزستان٬ بوشهر ٬ بندر عباس) در جهت بیرون راندن استعمار پرتغال از خلیج فارس تبدیل به خاطره ای شد که بعدها به عنوان الگوی نسل های آینده برای ایرانیان مورد بهره برداری قرار گرفت. اقدامات اشغالگریانه بریتانیا در شهریور ۱۳۲۰ و در نتیجه آن خلق حماسه نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و شهادت افسران و دریادلان ایرانی به فرماندهی شهید دریادار بایندر در تقویم تاریخ ملی ایرانیان ثبت گردیده است. اما متجاوزان هرگز دست از اندیشه های اهریمنی خود در ضدیت با کشور و ملت ایران برنداشته و بعدها نیز استكبار جهاني به بهانه‌هاي خارج از عرف و قوانين بين‌المللي در حالي كه با ناوگاني كامل٬ تمامي منطقه عملياتي را در دريا و هوا تحت پوشش قرار داده بود٬ به ناگاه در صبحدم ۲۹فروردين ۱۳۶۷ اقدام به بمباران سكوهاي نفتي جمهوري اسلامي ايران كردند و صدمات سنگینی به حقوق قانونی ایرانیان در خلیج فارس زدند. اين عمل استكبار در نزد ملت ایران من جمله، از ديدگاه نيروهاي سلحشور و شهادت‌طلب نيروي دريايي ایران قابل توجيه نبود، لذا به رغم توانمندي و برتري تجهيزاتي دشمن قدم به عرصه نبرد گذاشت و با اهداي شهدای متعددی به جامعه بزرگ و ملت غيور ايران، ثابت كرد در دفاع از کشور و پايداري از انقلاب و پاسداري از حق و عدالت از هيچ كوششي فروگذار نكرده و كمترين آن اهدای خون خود در راه اعتلاي کشور است.
اما این پایان ماجرای خون های به ناحق ریخته شده ملت ایران نبود و باردیگر در روز یکشنبه 1367/4/12 هواپیمای مسافربری ایرباس ایران 'IR۶۵۵' با ۲۹۰ سرنشین بی دفاع بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس توسط ناو آمریکایی وینسنس مورد حمله موشکی قرار گرفت و همه ۲۹۰ سرنشین آن به شهادت رسیدند. امروز نیز بی شک ملت و نیروهای مسلح ایران با کسب تجربه های مختلف در خلیج فارس٬ آمادگی و توان مقابله با هرنوع تهاجم بیگانگان را دارد. گویی اینکه دشمنان ملت ایران به این امر پی برده اند که راهکارهای نظامی دیگر نتیجه کافی را برایشان در پی نخواهد داشت و به همین دلیل است که این‌بار با هجمه وسیع فرهنگی در رسانه های متعدد غربی و عربی در تلاش هستند نام های مجعولی همچون خلیج ع/ر/ب/ی٬ خلیج٬ خلیج اطلسی٬ خلیج اسلامی٬ خلیج بصره و... را در اذهان عمومی دنیا جا بیاندازند تا ریشه های ایرانی و هویتی پارسی را از آن قطع نمایند. اما بی شک ملت ایران تا زمانی که حتی یک ایرانی در ایران باقی باشد٬ درفش حق طلبی و دفاع از هویت کهن خود را برافراشته نگاه خواهد داشت و فریاد آزادیخواهی و دفاع از ایران و خلیج همیشه فارس آن را سر خواهد داد. زیرا این امر بخش لاینفک از مبانی هویت ملی ما ایرانیان می باشد.متاسفانه در این میان نیز کشورهای عربی منطقه خلیج فارس نیز به جای بهره بردن از فرصت اتحاد و تعامل با همسایه شمالی دیرینه و قدرتمند خود یعنی ایران که از پس هزاران سال تجربه تاریخی و کشورداری متمدن٬ امروزه در جهان رخ نمایی می کند٬ با اخذ سیاست های اشتباه و همسو با منافع بیگانگان٬ مسیر را برای ورود نیروهای نظامی استعمار بریتانیا و ایالات متحده هموار می سازند. کشورهایی که در طول تاریخ خود بارها و بارها ثابت کرده اند که تنها در اندیشه سلطه ضد انسانی بر ملتهای مظلوم جهان و غارت منافع ملی آنان را دارند.
"یاد و خاطره همه شهدای ایران اسلامی در آب های نیلگون خلیج فارس گرامی باد".
انتهای پیام/
