به گزارش راهیان نور، برنامهسازان رسانه ملی نقشی اساسی در تولید آثار فاخر درزمینه ادبیات مقاومت و مفاهیم اساسی جنگ دارند؛ شاید یکی از راههایی که باعث کمکاری یا کلیشه سازی در این زمینه بوده است عدم آشنایی اصحاب رسانه با واقعیات دفاع مقدس است.
در اوایل برنامهسازی تولیدکنندگان محتواهایی با زمینه دفاع مقدس حال و هوایی حول محور مقاومت و ایستادگی ملت در برابر جنگ بود، اما در دهه حاضر شاهد تغییرات اساسی در روال برنامهسازی چه روایتگری و چه داستانی و مستند بودهایم.
تولیدکنندگان رادیوتلویزیونی به این سمت در حال حرکت هستند که با دور زدن این کلیشهها قالبهای جدید برنامهسازی را وارد زمینه دفاع مقدس کنند شاهد آن تولید آثار فاخری در این راستا بوده است.
«مهشید موسویان» بانوی رسانهای مرکز صداوسیمای چهارمحال و بختیاری از آن دسته تهیهکنندگانی است که اعتقاد به این نوآوریها در تولیدات حوزه دفاع مقدس دارد؛ این جوان دهه شصتی معتقد است برای جذابیت بخشی به آثار تولیدی رسانهای در حوزه جنگ و دفاع مقدس باید کلیشهها را کنار گذاشت، حاصل این گفتگو را در ادامه میخوانید:
* ضمن تقدیر و تشکر از فرصتی که به ما اختصاص دادید، خانم موسویان هدفتان از شرکت در اردوی راهیان نور برنامهسازی در این زمینه بوده است؟
برای اولین بار است که در این مسیر افتخار همراهی تیم رسانهای مرکز استان را داشتهام. سالهای گذشته را به هوای اینکه همیشه فرصت آمدن به این منطقه را دارم از دست دادم و امسال این توفیق اجباری نصیب ما شد که با دستور مدیرمسئول صدای استان (چهارمحال و بختیاری) جهت برنامهسازی در کنار شهدا باشیم؛ اما اولویت بنده بیشتر زیارت و بازدید از منطقه بود.
* برداشت شما از محیط و فضای منطقه چگونه بود؟
من همیشه سعی میکنم در مورد دفاع مقدس و حال و هوای آن مطالعه داشتم؛ مطالب زیادی خواندم و فیلمهای داستانی و مستندی دیدم، ولی حضور آدم در این مکان بهصورت ملموس درک بهتری از فضای جنگ و دفاع مقدس را القا میکند.
* کدام منطقه بیشتر شما را تحت تأثیر قرار داد؟
قدمگاه شهدای غواص در علقمه برای من خیلی متفاوت بود. پیکر ۱۷۵ شهید غواص دفاع مقدس که پیدا شد شاید برای نسل من یکی از ملموسترین وقایع دفاع مقدس است.
* به نظر شما نسلهای بعد از دهه جنگ چقدر توانستند این واقعه را درک کنند؟
جوانان همنسل من شاهد عینی جنگ نبودهاند بهخصوص همشهریانم که مستقیم درگیر جنگ و آن نبودهاند البته چهارمحال هم چندین بار موردتهاجم حمله موشکی دشمن قرارگرفته است.
ما جنگ را از طریق فیلمها درک کردهایم ولی ناگهان همه کشور با یک داستان تراژیک مواجه شدند که در عملیات کربلای ۴ اتفاق افتاده بود و یکباره ۱۷۵ پیکر مطهر پیدا شد؛ این جریان در کنار جریانی مثل راهیان نور جنگ را برای مردم ملموس کرد.
* به نقش فیلمسازان در پرداختن جنگ اشاره کردید. به نظر شما صداوسیما چه فعالیتهایی در راستای تکراری نشدن این موضوعات داشته است؟
رسانه در انتقال مطالب مانند ابزاری مختصر و کپسولی رساندن محتوا هستند. اگر ما بخواهیم با همان روش دهه ۶۰ ادامه دهیم استقبال خوبی نمیشود و در قالب مطالب کوتاه و هنرمندانه ارائه گردد تاکنون گام مؤثری برداشته نشده است. با تشکیل معاونت فضای مجازی در رسانه ملی اتفاقات بهتری در راه است.
* رسانه محلی چه میزان در معرفی حرکت راهیان نور میتواند مؤثر باشد؟
خیلی مؤثراست؛ اما به شرطی که از قالبهای کلیشهای استفاده نکنیم. متأسفانه رسانه ملی تولیداتی در قالبهای جدیدی تولید نداشته یا کم داشته است. ببینید هنوز همصحبتهای شهید آوینی جذابیت دارد اما هم چنان تقلید ناقصی از ایشان داریم و نتوانستهایم کار قوی بسازیم.
* منظورتان این است که چارچوب و پوسته سخت جنگ شکسته شود؟ چگونه؟
تغییر در نوع نگاه به دفاع مقدس و چارچوب جنگ نه بلکه در نوع روایت و نوع انتقال دادن آن.
برنامهسازی در حوزه دفاع مقدس همچنان به سبک دهه شصت است اما الآن مخاطب ما مخاطبی نیست که برنامههای سبک دهه شصت را بپذیرد. ما نوآوری در ارائه و شناساندن وصیتنامه شهدا نداریم.
* شما نوآوری را در کجا میبینید و برای شکستن این چارچوب کلیشهای چهکاری میشود، انجام داد؟
در مراکز استانها دورههای آموزشی خوبی برای تولیدکنندگان صداوسیما برگزار میشود اما در حوزه تخصصی دفاع مقدس آموزش و برنامهای برگزار نشده است یا مثلاً بودجه مناسب اختصاص داده نمیشود اما باید اساتید این حوزه چگونگی ساخت برنامه چه مستند چه داستانی و سایر قالبها در حوزه دفاع مقدس را آموزش بدهند.
میتوان زوایای مختلف دفاع مقدس را معرفی کرد و نوع روایت راویان باید متناسب با نیاز مخاطب امروزی باشد.
* پیشنهادی برای بهبود روند روایت گری جنگ دارید؟
اینجا فضایی است که هر کس برداشتهای خودش را دارد بهویژه نوجوانان با پوششهای امروزی بسیار قابلتوجهاند. باید نوع روایتها مطابق با مخاطبین نسل جدید باشد.
* خانم موسویان قرار است از اینجا چه چیزی با خودشان ببرند و چه تصمیماتی بگیرند؟
از اینجا که نمیدانم چه چیز قرار است ببرم فقط میدانم که بازمیگردم.
انتهای پیام/