تاریخ انتشار
جمعه ۲۹ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۵۷
کد مطلب : ۱۲۲۴۲
خاطره‌نگاری(3):
کُردهایی که «پیشمرگ» رهبر انقلاب شدند!
به گزارش راهیان نور، محمد الله مرادی، فرمانده سابق سپاه سقز و از بنیانگذاران سازمان پیشمرگان مسلمان کرد است. وی که به همراه برادران و پدر شهیدش که هرچه داشتند در راه انقلاب اسلامی جانفشانی کرده اند، از برخی ذهنیت های نادرست نسبت به کردها و اهل سنت گلایه دارد. می گوید اگر پیشمرگان کرد مسلمان که اکثرا از اهل سنت بودند، نبودند شاید امروز کردستان جزو ایران نبود. این رزمنده دفاع مقدس خاطرات شنیدنی از آن روزها دارد.
با انقلاب اسلامی خیلی از معادلات تغییر کرد. واقعیت این است که مجموعه ای از انسانهایی به واقع و عملا در رکاب امام شان قرار گرفتند. شیعه واقعی نیز همین است. شیعه یعنی «پیرو» و پیرو یعنی کسی که در رکاب امام زمانش باشد. خیلی ها در مقام حرف ادعای پیروی از امام زمان خود را دارند ولی وقتی که امام زمان شان آنها را به کمک می طلبد، لبیک نخواهند گفت. یعنی برای امام مرده ارزش قائل هستند ولی امام زنده را پیروی نمی کنند! یعنی به دین و مذهبی عمل می کنند که به زندگی مادی شان ضرری نزند. یعنی دینداری ای که ایثار و شهادت و جانفشانی در آن نیست. یعنی همان اسلام آمریکایی.
مجموعه ای از بعد از انقلاب آمدند و از همه چیز خود گذشتند و واقعا پیرو امام زمان خود که در آن زمان امام خمینی بود، شدند و در این راه به شهادت رسیدند. در این مجموعه فرقی میان شیعه و سنی نبود. اهل سنتی که آمدند و جان خود را فدا کردند، شرف داشتند بر شیعیان شناسنامه ای که هیچ لبیکی به امام ندادند و هیچ نقشی در جبهه های جنگ نداشتند. لذا من خیلی اعتقادی به تقسیم بندی شیعه و سنی ندارم.
حضرت آقا در دیداری که چندی قبل با پیشمرگان کرد مسلمان داشتند، فرمودند که اگر ما بالاترین توان نظامی را هم به کردستان گسیل می کردیم، ولی مردم کردستان با ما همراه نبودند نمی توانستیم موفق شویم.
این نکته حضرت آقا عین واقعیت است. چون ایشان در زمان جنگ در کردستان حضور داشتند. وقتی ایشان به مریوان آمدند، صدام فهمیده بود و همان نقطه را بمباران کردند. حضرت آقا در این قضیه توسط پیشمرگان مسلمان کرد از مهلکه نجات پیدا کرد. پیشمرگان کرد دور ایشان زنجیرهای به هم پیوسته ای ایجاد کردند و نگذاشتند که به ایشان آسیب برسد. بنابراین ایشان خودشان از نزدیک قضایا را دیدند که این نکته را فرمودند.
واقعیت این است که امنیت یک مقوله صرفا نظامی نیست. مقوله ای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... هم هست. گروهک ها در کردستان فعالیت فیزیکی زیاد داشتند ولی هیچ گاه در قلب مردم جایگاهی نداشتند. ما پایگاه های فیزیکی گروهک ها را به راحتی توانستیم جمع کنیم به این دلیل که آنها پایگاهی در قلوب مردم نداشتند.
به محض اینکه ما وارد منطقه ای می شدیم تا پایگاهی را از کومله یا دموکرات بگیریم، خیلی راحت موفق می شدیم. چون قلب مردم با انقلاب اسلامی بود. اینها بودند که بلد بودند و نیروهای غیربومی را راهنمایی می کردند. پیشمرگان کرد خیلی جاها واقعا «پیشمرگ» می شدند! ده پانزده تا از این پیشمرگان جلوتز از دیگران می رفتند و خیلی از آنها شهید می شدند تا مقر ضدانقلاب گرفته می شد و بعد نیروهای غیربومی می رفتند و در آنجا مستقر می شدند. اگر اینها پیشمرگی نمی کردند ما کردستان را از دست می دادیم. اگر مردم علیه ضدانقلاب وارد نمی شدند قطعا الان کردستان جزو ایران نبود و آن مشکلات برای همیشه ادامه پیدا می کرد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
