روایتی صمیمانه از سقوط غریبانه خرمشهر

به گزارش سرویس فرهنگی و هنری راهیان نور، مستند «ناگهان تو گم شدی» به نویسندگی و کارگردانی مهدی باقری و بعنوان محصول مشترک حوزه هنری و شبکه یک سیما که در قالب مجموعه‌ای با عنوان «حماسه خرمشهر» تولید شده، مستندی کوتاه و تاثیرگذار است که در زمانی کم توانسته حسی غریب را به مخاطب خود منتقل کند. احساسی که در عین اینکه غربت مردمان خرمشهر و خاک این شهر را منتقل می‌کند، در ذات و بطن خود نوعی قرابت و نزدیکی از جنس ملی گرایی را در هر ایرانی به وجود می‌آورد و ناخودآگاه او را به روزهای پرتلاطم این شهر و میان جنگ نابرابری می‌برد که در آن فقط سلاح غیرت و پایمردی در مقابل ارتش بعثی مقاومت کرد. «ناگهان تو گم شدی» براساس مشاهدات شهید هنرمند بهروز مرادی نوشته شده که خود شاهد روزهای ابتدایی حمله نیروهای عراقی تا سقوط خرمشهر بوده است. حالا به واسطه این حضور هنرمندانه که مدتی بیش از بیست سال از آن می‌گذرد، هنرمندی دیگر خود را واسطه قرار داده و مخاطب را به آن روز‌ها می‌برد. باقری خرمشهر را به نوعی کاراکتر اصلی فیلم خود کرده و براساس روایت عاشقانه‌ای که شهید مرادی در کتاب «در کوچه‌های خرمشهر» داشته است و گفتار متنی که خود اجرای آن را بر عهده داشته و بسیار در تطبیق و همپوشانی درونی تصویر و متن وثر بوده، فضایی اثربخش و گیرا را بوجود آورده است. کارگردان زبانی صمیمانه و واقعی و فارغ از احساسات گرایی‌های زائد را برگزیده و دوربین را بعنوان ناظری از این نسل و در واقع مسافری برای عبور از ساعت‌های زمان و برگشتن به روزهای آرامش تا فروپاشی قسمتی از خاک سرزمینمان راهی کرده است تا روایت را از زمانی آغاز کند که شهر در آرامش به سر می‌برد و ناگهان این آرامش فدای زیاده خواهی و قدرت طلبی رژیمی خودکامه می‌شود و داستان دراماتیک سقوط خرمشهر آغاز می‌شود. سخن از دوربین که میان می‌آید باید در کنار تاثیر تصاویر خوبی که دوربین فیلمبرداری از خرمشهر امروزی ثبت کرده است به عکس‌هایی که کارگردان از آن‌ها بعنوان پل ارتباطی خود برای ایجاد یک زنجیره سالم در قالب ریتمی مناسب بهره برده نیز اشاره کرد که توانسته محمل بصری قابل توجهی را بوجود آورد تا مخاطب با دقتی دوچندان به تماشای آن بنشیند. عکس‌هایی که به مدد جلوه‌های ویژه قابل قبول به نوعی مقاطع و لحظه‌های هنرمندانه‌ای را در مقابل دیدگان مخاطب قرار می‌دهد. اگر بخواهیم این اثر را در طبقه کارهای مشابه با خود قضاوت کنیم، باید به اصلیترین نکته مثبت آنکه نوع روایت و زبان آن است اشاره کنیم که فارغ از فضایی راکد و خشک لحنی صمیمانه و صادقانه را پیش گرفته و با پرهیز از گفتگو‌ها و خاطراتی که بدلیل کاربرد بیش از حد و خارج از قاعده موجب افت ریتم می‌شود و ترکیب این لحن با چیدمان تصاویری که آن‌ها هم با استناد به آثار هنرمندانی که در آن روز‌ها حاضر بوده‌اند، کلیتی قابل باور را در زمانی مفید به ثمر نشانده است. کلیتی که در فاکتورهای جزئی آن به صداگذاری مناسب اثر هم می‌توان اشاره کرد که توسط مهرشاد ملکوتی انجام شده و کارنامه‌ای درخشان در این حرفه دارد. به نظر می‌رسد با کمی تامل و با به کارگیری نیروهای جوان و خلاق و ایده‌پرداز و سرمایه گذاری در حوزه سخت افزاری برای تولید حرفه‌ای، به مجموعه‌ای درخشان در حوزه آثار مستند رسید که سازگار با روحیات نسل‌های امروزی باشد و بتواند با لحنی صادقانه موجبات ایجاد فضایی برای کنکاش در چالش‌های تاریخ دفاع مقدس ایجاد کرد و این جریان حماسی را به تثبیت رساند که «ناگهان تو گم شدی» یک نمونه جدی و قابل اعتماد در این عرصه محسوب می‌شود.