آبادان- جهاد رسانه‌ ای شهید رهبر- حاج قاسم چندین بار برای شهدای مظلوم شکست حصر آبادان یادواره برگزار کرد و به ابتکار او در سال گذشته، کاروانی از خانواده شهدا به محل شهادت فرزندانشان در دشت ذوالفقاریه رفتند. به این انگیزه که امسال اولین سال بازدید کاروان‌های راهیان نور از یادمان شهدای غریب در دشت ذوالفقاریه آبادن است، با او که این روزها سخت پیگیر کارها بود، گفت‌و‌گویی ترتیب دادیم...

به گزارش خبرنگار راهیان نور، حاج قاسم صادقی از رزمندگان قدیمی‌جنگ است که اولین بار با گروه فدائیان اسلام به فرماندهی شهید سید مجتبی‌هاشمی‌ به مناطق جنوب رفت و در جبهه آبادان جنگید. او حتی وقتی بازنشسته شد هم دست از کارهایش در ارتباط با خانواده شهدا و جانبازان نکشید و پیگیر مشکلات و کارهای آن‌ها بود. حاج قاسم چندین بار برای شهدای مظلوم شکست حصر آبادان یادواره برگزار کرد و به ابتکار او در سال گذشته، کاروانی از خانواده شهدا به محل شهادت فرزندانشان در دشت ذوالفقاریه رفتند. به این انگیزه که امسال اولین سال بازدید کاروان‌های راهیان نور از یادمان شهدای غریب در دشت ذوالفقاریه آبادن است، با او گفت‌و‌گویی ترتیب دادیم...

* فکر اولیه تاسیس یادمان شهدای دشت ذوالفقاریه از کجا شکل گرفت؟

سال گذشته بر مزار شهدای گروه فدائیان اسلام و شهدایی که در آبادان به شهادت رسیده بودند، اطلاعیه‌هایی زدیم و اعلام کردیم که می‌خواهیم خانواده این شهدا را به مقتل فرزندانشان ببریم. تعدادی از خانواده‌ها تماس گرفتند و با دو اتوبوس عازم آبادان شدیم.

در کاروان ما که نامش را «شهدای غریب» گذاشته بودیم، تعدادی از پدران، مادران، برادران، خواهران، همسران، فرزندان و حتی دوستان و آشنایان شهدا حضور داشتند. ۲ روز در آبادان بودیم و خانواده‌ها را به دشت ذوالفقاریه و جایی که فرزندانشان در سال ۵۹ و ۶۰ به شهادت رسیده بودند، بردیم. در آن سال‌ها و در آن منطقه و حوالی پل خرمشهر، حدود ۴۰۰ نفر از رزمندگان شهید شده‌اند.

وقتی خانواده شهدا مظلومیت آن منطقه را دیدند، با هم ‌پیمان بستند تا هر چه در توان دارند روی هم بگذارند تا یادمان محل شهادت فرزندانشان را بسازند و ساماندهی کنند. حتی می‌گفتند حاضریم خانه‌هایمان را برای این کار بفروشیم.

* این کار را از چه طریقی پیگیری کردید؟

با پیگیری‌هایی که در اوایل امسال انجام شد، نامه‌ای را از سوی خانواده این شهدا و با کمک سردار کاظمینی، فرمانده سپاه تهران آماده کردیم و برای رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس فرستادیم. سردار کارگر هم گروهی را برای کارشناسی آن منطقه اعزام کرد و معلوم شد که آنجا، حماسه‌های زیادی آفریده شده و آثاری هم باقی مانده و قابلیت تبدیل به یک یادمان مستقل را دارد. موضوع به ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح هم ارجاع شد و مورد قبول قرار گرفت.

* تنوع شهدای این منطقه به چه صورت بود؟

از اولین روز جنگ تا پایان حصر آبادان، حدود ده هزار نفر از اقشار مختلف مردم اعم از دانشجو، کسبه، کارگر، بی سواد، باسواد و... به این منطقه آمدند تا از آبادان دفاع کنند.

مثلا یادم هست «اصغر شعله‌ور» ۵ سال در آمریکا زندگی می‌کرد که آمد و در آنجا مشغول نبرد شد. افرادی بودند که از پرورشگاه و مراکز بهزیستی به آبادان آمده بودند. حتی از اقلیت‌های مذهبی هم در بین ما افرادی بودند؛ مثل ارسلان گرجی‌زاده. جدا از برادران طلبه و روحانی، چند نفری هم از برادران اهل سنت در آبادان فعالیت می‌کردند و این نشان می‌داد که مردم از گروه‌های مختلف دست به دست هم داده‌اند تا آبادان به سرنوشت خرمشهر دچار نشود. جا دارد یادی هم از خواهران آبادانی مثل ننه مریم، خواهر دریانوردی و خانم فاطمه نواب صفوی(دختر شهید نواب صفوی) کنیم که آن‌ها هم نقش مهمی داشتند. البته همه این نیروهای مردمی ‌در کنار نیروهای ارتش، سپاه، کمیته، جهاد، ژاندارمری و عشایر بودند که کارشان ارزش و نتیجه پیدا می‌کرد.