چرا منافقین شهید صدوقی را به شهادت رساندند؟

به گزارش راهیان نور، اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 سال‌های پر التهابی در فضای اجتماعی و سیاسی ایران بود؛ از طرفی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) از زیر بار ظلم و استبداد ستمشاهی قد برافراشته و پیروز شده بود و از طرفی ثبات این انقلاب با وجود دشمنی ها و موانعی که وجود داشت، بار مسئولیت سنگینی را به دوش رهبران فکری گذاشته بود. در این میان با وجود مشکلات و سختی های بسیار، مردم در کنار خادمین انقلاب در تلاش برای برداشتن موانع بودند.
 
منافقین که پیش از به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی راه خود را از جریان مردم جدا کرده بودند حالا با حاکمیت جمهوری اسلامی به هر ریسمانی برای رسیدن به مقاصد خود چنگ می زدند. زمانی که کشور در حال بیرون راندن دشمن متجاوز از مرزهای میهن بود، این منافقین بودند که با ایجاد رعب و وحشت در خیابان ها به دنبال راهی بودند تا انتقام خود را از مردمی که برای استقلال خود مبارزه کرده بودند، بگیرند، ترور مردم و مسئولان، بمب گذاری در مکان های عمومی، اختلال در نظم و امنیت شهرها تنها بخشی از اقدامات نیروهای منافقین در دهه 60 بود.
 
ترور، حربه منافقین برای انتقام
 
تاریخ و حوادث دهه 60 گویای این موضوع است که منافقین طی این سال ها بیشترین عملیات ترور را در سطح مسئولین انجام دادند. نزدیک به 10 ترور انتحاری موفق و ناموفق علیه سران جمهوری اسلامی را می توان از حرکت های این جریان دانست که باعث به شهادت رسیدن بسیاری از مهره های اصلی انقلاب اسلامی و مردم عادی شد.
 
ترور آیت الله هاشمی‌نژاد، ترور ناموفق آیت الله احسان‌بخش امام جمعه شهر رشت، ترور آیت الله اشرفی‌اصفهانی امام جمعه کرمانشاه، ترور آیت الله سید اسدالله مدنی، ترور آیت الله دستغیب، و بیشمار ترورهایی که در بین مردم انجام گرفت، همه نشان دهنده این بود که منافقین از هر خشونتی استفاده می کردند تا ماشین پرسرعت انقلاب را از حرکت بازدارند.
 
اسناد ترور منافقین در عملیات های انتحاری
 
اسناد بسیاری از دست داشتن منافقین در ترورهای سال 60 موجود است، چنانچه در بسیاری موارد خود گروهک منافقین نیز به انجام عملیات‌های ترور اقرار می‌کرد و آن را نمونه‌ای از کارنامه درخشان کاری خود می‌دید. در عملیات‌های انتحاری این گروهک که منجر به کشته شدن فردی که عملیات انتحاری را انجام می‌داد، می‌شد گروهک از آن‌ها به عنوان شهید مجاهدت یاد می‌کرد.
 
11 تیرماه سال 1361 مصادف با روز جمعه، نماز جمعه به امامت آیت الله صدوقی امام جمعه وقت شهر برگزار شد. از مدت‌ها قبل منافقین طرح یک ترور را تهیه کرده بودند. محمدرضا ابراهیم زاده از نیروهای منافقین برای انجام عملیات ترور آیت الله صدوقی انتخاب شده بود. در روز حادثه فرد مورد نظر در حالی که لباس نیروهای ارتش را به تن کرده و دو قبضه نارنجک با خود حمل می‌کرد وارد محل نماز جمعه شده و در صفوف اول نماز قرار می‌گیرد. نماز به امامت شهید صدوقی اقامه می‌شود. پس از اقامه نماز آیت الله صدوقی به سرعت جایگاه نماز را ترک و به سمت اتومبیل حرکت می‌کند. در همین لحظه یکی از نمازگزاران از جا برخاسته و آیت الله صدوقی را در آغوش می‌گیرد. پاسداران و محافظان تصور می‌کنند که این شخص از دوستداران آیت الله صدوقی است که برای بوسیدن وی نزدیک شده اما بلافاصله انفجار مهیبی رخ می‌دهد و ناحیه شکم و ستون فقرات امام جمعه فقید یزد به شدت آسیب می‌بیند و پیش از آنکه به بیمارستان برسد به درجه رفیع شهادت نائل می آید.
 
پس از ترور آیت الله صدوقی اسنادی از این ترور ایشان توسط منافقین منتشر شد، از جمله آن فیلمی از صحنه بازسازی شده عملیات است که در شبکه منافقین به نمایش درآمده است.
 
همچنین اسناد دیگری از تقدیر منافقین از عاملین انتحاری ترورها موجود است که از آنان به عنوان «شهید مقدس مجاهد قهرمان»! یاد کرده است.
 
چرا شهید صدوقی؟
 
با شهادت آیت الله محمد صدوقی وی چهارمین شهید محراب نام گرفت. پیش از ایشان شهید آیت الله مدنی در سال 60 در تبریز و شهید آیت الله محمدعلی قاضی‌طباطبائی به دست منافقین به شهادت رسیده بودند. شهید صدوقی سال‌ها در کنار امام خمینی(ره) و دیگر یاران انقلاب به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی پرداخته بود. از آنجا که زاده شهر یزد بود، رهبری نهضت انقلاب اسلامی را در این خطه برعهده داشت و در جهت آگاه کردن اذهان مردم و روشنگری آنان قدم های بیشماری را برداشت. کارنامه درخشان آیت الله صدوقی در مبارزات و جریان سازی مردم باعث شد تا نوک پیکان حمله منافقین وی را نشانه رود. شهید صدوقی از جمله چهره های تاثیر گذار نه تنها در میان مردم شهر یزد بلکه در کل کشور بود.
 
مقام معظم رهبری درباره شخصیت معنوی و فعالیت های مبارزانه این عالم بزرگ در سخنانی فرموده اند: « اين بزرگوار از كساني بود كه در انقلاب بزرگ اسلامي ما نقش قابل توجهي داشت و دخالت و علاقمندي ايشان به فعاليتهاي انقلاب بيشتر اززماني اوج گرفت كه قضاياي بعد از شهادت مرحوم آيت الله سيد مصطفي خميني در ايران آغاز شده بود. همانطور كه مي‌دانيد در چهلم شهداي تبريز در يزد در مسجد ايشان يك مجلس بزرگي به رهبري و هدايت ايشان تشكيل شد. خود آن جلسه و پيامدهاي آن جلسه هم يه يكي ديگر از مقاطع حساس و برانگيزاننده انقلاب بزرگ اسلامي بود.»
 
مقام معظم رهبری وی را از جمله افراد محوری در فعالیت های انقلابی دانسته و در خاطره‌ای از ایشان آورده اند: «در 13 محرم سال 1357 بود كه چون شايع شده بود در مسجد حظيره اسلحه هست، از طرف رژيم منفور سابق آمدند و درب مسجد را بستند. حضرت آيت الله شهيد صدوقي اول تأمل كردند و بعد گفتند اينطور هم كه نمي‌شود كه درب مسجد بسته باشد و هيچكس به مسجد نرود و خودشان بلند شدند با عده‌اي ديگر از دوستان و مردم و رفتند بطرف مسجد و تا كه رسيدند به مسجد به مأمورين ساواك و شهرباني و خلاصه عمال رژيم جنايتكار فرمودند درب مسجد را چرا مي‌بنديد و سينه را باز كردند و رفتند جلو و گفتند، اگر كاري داريد من آماده‌ام بزنيد، به مردم چكار داريد و اين يزيديان چون آن ابهت و عظمت را در چهره آن شهيد بزرگوار ديدند اصلاً ديگر نتوانستند عرض اندامي بكنند و فقط يكي دو تير هوائي شليك كردند «.
 
امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت ایشان فرمودند: «چه كسی اولی به شهادت است در زمانی كه كفر بنی‌امیه، اسلام را تهدید می‌كرد از فرزند معصوم پیامبر اسلام (ص) و فرزندان و اصحاب او و چه كسی اولی به شهادت است در عصری كه استكبار جهانی و فرزندان خلف آن در داخل و خارج، اسلام عزیز را تهدید می‌كنند، از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداكار اسلام شهید صدوقی عزیز – رضوان‌ا... علیه – شهید بزرگی كه در تمام صحنه‌های انقلاب حضور داشت و یار و مددكار گرفتاران و مستمندان بود.»

انتهای پیام/