اهواز-جهاد رسانه‌ای شهید رهبر- بسیاری از خانواده‌های معظم شهدای جاویدالاثر نخستین میعادگاه خود را معراج شهدای اهواز می‌دانند، چه بسا یکی از همین شهدای تازه تفحص شده آشنا و سفر کرده دیرین آنها باشد.

به گزارش خبرنگار راهیان نور، هر بار که می‌خواهم از صفحه بی جان کاغذ بنوسیم، دستانم به لرزه می‌افتد و یاری نوشتن را ندارند، آنانی که «عند ربهم» نور می‌خورند و نور می آشماند، مصداق موکل الله شاهد و ناظر اعمال ما بیچارگان و جاماندگان در بیابان خشک و سوزان و عطشناک روزمرگری و نفسانیت هستند و اینک می‌نویسم از خاک؛ عشق و از عشاق؛ از دل و دلدار؛ از تنهایی و بی‌کسی؛ از شهر و دیار، از مرد و مردانگی از غیرت و شهادت و شهامت من نه جنگ را دیده‌ام و نه حتی آن را حس کرده‌ام، اما فرشتگانی دیده‌ام از همان روزها، یادگار.

من سفیر گوش خراش هیچ تک تیراندازی را نشنیده‌ام، زخم هیچ مجروحی و نبسته‌ام و گرمی خون هیچ شهیدی را حس نکرده‌ام آن زمانی که زمین کشورم سرخ بود من نبوده‌ام، آری؟ سهم من از این جنگ به اندازی رویای یک کودک جنگ زده هم نبود من از جنگ چه می‌دانم! و اینجا، قطعه‌ای از بهشت که در کشورم هبوط کرده است. آری اینجا بهشت است؛ دری از درهای نسیم خداست؛ دل که هوای بهشت را می‌کند به معراج می رود و سراغ او را می‌گیرد.