تاریخ انتشار
شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۰۴
کد مطلب : ۵۲۴۶
زندگی به سبک شهدا/ ۴
افتخاری برای روحانیت + پوستر
به گزارش خبرنگار راهیان نور، آیت الله مهدی شاه آبادی، در سال ۱۳۰۹ در قم به دنیا آمد. در سن ۴ سالگی به علت هجرت والد مکرم (مرحوم آیت الله میرزا محمد علی شاه آبادی استاد عرفان حضرت امام خمینی) به تهران رفته و دوران طفولیت و کودکی خویش را در مکتب خانه قرآن امامزاده یحیی (ع) به مدت ۲ سال گذراند. تحصیل دوره ابتدایی را از سن ۶ سالگی تا ۱۲ سالگی به پایان برد. درحین همین سال‌ها ادبیات عرب را از پدر بزرگوار خویش و نیز از برادر بزرگ تر خود فرا گرفت.
در سال ۱۳۲۳، جهت تحصیل کامل دروس علمیه در دبیرستان مروی تهران ثبت نام نموده و با کسب موفقیت در دروس حوزوی درسال ۱۳۲۷ در سن ۱۸ سالگی ملبس به لباس مقدس روحانیت شد، یک سال بعد در سال ۱۳۲۸ گرد یتیمی بر رویش نشسته و در فقدان پدر به سوگ نشست، سرپرستی و خدمتگزاری مادر بعد از فقدان پدر، آرامشی بود بر قلب داغدار او که تا پایان عمر مادر، بدان مبادرت می‌ورزید، اما در سال ۱۳۵۸ روح مادر پیرش نیز به ملکوت اعلا پر کشید.
وی در حین اشتغال به تحصیل حوزوی، دروس جدید (دوره دبیرستان) را نیز می‌گذراند و پس از ۴ سال از رحلت پدر، جهت تکمیل دوره‌های تحصیل علوم حوزوی به قم عزیمت کرد و سطوح عالی حوزه را به پایان رساند. دروس خارج فقه و اصول را از محضر آیات عظام: امام خمینی، بروجردی، گلپایگانی و اراکی بهره برد و در سن ۲۷ سالگی در سال ۱۳۳۶ جهت تشکیل خانواده تصمیم به ازدواج گرفته و با خانواده آیت الله العظمی میرزای شیرازی وصلت نمود.
فعالیت سیاسی وی پس از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شروع شد و این مبارزات با الهام و تبعیت از رهبری های حضرت امام خمینی تا پیروزی نهایی انقلاب اسلامی ادامه یافت. آن بزرگوار چندین مرحله توسط ماموران طاغوت دستگیر شد که از این میان ۵ بار اسیر زندان های مخوف رژیم گشته و ۱ بار هم تبعید شد.
در سال ۱۳۵۲ به مدت ۴ ماه، در سال ۱۳۵۳ به مدت ۲۰ روز، سال ۱۳۵۴ به مدت ۲ ماه، سال ۱۳۵۷ به مدت ۴ ماه، آذر ماه سال ۱۳۵۷ تا سوم بهمن ۱۳۵۷ و در سال ۱۳۵۵ به شهرستان بانه کردستان تبعید شد، هر بار پس از آزادی از زندان های ستمشاهی نه تنها از فعالیت‌های سیاسی خویش دست نمی‌کشید، بلکه پر خروش‌تر از گذشته در مسیر اهداف مقدس انقلاب گام بر می‌داشت.
در واپسین لحظات حیات حاکمیت ستمشاهی یعنی پس از آزادی از زندان در سوم بهمن ۱۳۵۷ به همراه بعضی از علما و روحانیون، در دانشگاه تهران تحصن کرد و خواستار بازگشایی فرودگاه جهت ورود امام شد، اداره بیت امام هنگام استقبال از امام، نقش ویژه شهید بود که بسیار حساس و قابل توجه است.
ابلاغ و اعلام فرمان امام مبنی بر لغو حکومت نظامی در ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ به مردم نقش دیگر شهید بود که به همراه شهید مطهری ، اقدام نمود و نیز در فعالیت‌های عملی، خلع سلاح پادگان‌ها و اماکن نظامی و انتقال سلاح و مهمات به اماکن مخصوص از وظیفه‌های دیگر او بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز فعالیت‌های اجرایی در سنگرهای فرهنگی و اجتماعی، وی از پذیرفتن مسئولیت‌ها سرباز نمی‌زد و با قبول مسئولیت‌های خطیر تلاش وافر داشت.
فعالیت در شکل گیری و راه اندازی کمیته انقلاب اسلامی تلاش در سنگر هدایت و ارشاد مردم و عضویت در هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز به همراه شهیدان بزرگوار : آیت الله مطهری، شهید دکتر بهشتی ، شهید دکتر باهنر و شهید دکتر مفتح به عنوان یک عضو فعال، جلوه‌هایی از تلاش‌های خستگی ناپذیر او بود.
آیت الله شاه آبادی در آغاز دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان کاندیدای مشترک جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی و دیگر گروه های اسلامی بود که با رای بالای مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و در طی ۴ سال خدمت در این سنگر، اثرات عمیقی از خود به جای گذاشت. در کمیسیون قضایی، یک عضو صاحب نظر فعال بود و در دوره دوم کسب ۵/۱ برابر بیشتر رای به نمایندگی مجلس انتخاب شد و همین دلیل بر افزایش محبوبیت او در بین مردم بود.
نمایندگی امام در بنیاد مستضعفان از سال ۱۳۵۹ از فعالیت های خوب دیگر وی به شمار می رود و همواره می‌کوشید تا در امتثال اوامر امام و ارائه گزارش کار به محضر او، رهبری نظام را یاری دهد، همکاری با اوقاف و امور خیریه از فعالیت های قابل توجه جانبی دیگر آیت‌الله شاه آبادی بود.
امام جماعت یکی از مساجد فعال تهران (مسجد رستم آباد) پیش و پس از انقلاب و ارتباط نزدیک با مردم و پاسخگویی و حل و فصل مشکلات آنان از جلوه‌های توجه این شهید به مردم بود.
در طول مدت دفاع و جنگ تحمیلی در فرصت‌های به دست آمده در جمع رزمندگان اسلام و در کنار آنان در جبهه‌ها حضور می‌یافت و امر خطیر نمایندگی، مانع این حضور نمی‌شد؛ چرا که او با عشق زائد الوصفش بدان مبادرت می‌کرد.
در واپسین سخنرانی اش قبل از شهادت که در مقر لشکر ۲۵ کربلا ایراد نمود به نکته جالبی اشاره کرد که حاکی از عشق به شهادت در راه خدا بود، آنجا که گفت: «اگر شهادت، می‌تواند نظام توحیدی‌مان را حفظ کند؛ اگر شهادت می‌تواند دشمن را ذلیل کند؛ اگر شهادت می تواند تفکر و بینش اسلامی مان را به دنیا اعلام کند، ما آماده این شهادتیم.»
بالاخره در واپسین مرحله‌ای که آیت‌الله از مناطق جنگی جنوب بازدید می‌کرد، در تاریخ ششم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۳ همزمان با شب شهادت امام موسی کاظم (ع) در منطقه عملیاتی جزیره مجنون در اثر انفجار و اصابت ترکش در حالی که در جمع رزمندگان اسلام حضور داشت شربت شیرین شهادت را نوشید.
امام خمینی (ره) درباره شهید شاه آبادی می‌گوید: این شهید عزیز ..... مجاهدی شریف و خدمتگزاری مخلص برای اسلام بود. مبارک باد بر حضرت بقیة الله چنین فداکاری و جانبازان در راه هدف بزرگ و اسلام عزیز که با شهادت افتخار آمیز خود، ملت عظیم الشان ایران به ویژه روحانیت عالی قدر را سرفراز می نمایند.
امام خامنه‌ای نیز درباره این شهید بیان می‌کنند که شهید شاه آبادی، یکی از افتخارات روحانیت مبارز بود . یک انسان پاکباز، با اخلاص، فداکار، کاری، نستوه و خستگی ناپذیر و خوش روحیه، یک انسان نمونه و استثنایی بود.
این عالم جلیل و مبارز صمیمی و خستگی ناپذیر، پاداش سال ها مجاهدت در راه خدا و تلاش برای حاکمیت اسلام را با رحلتی چنین افتخار انگیز که موجب رضوان الهی و مجاورت اولیاء الله است به دست آورد.
برای دریافت پوستر در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید
انتهای پیام/
در سال ۱۳۲۳، جهت تحصیل کامل دروس علمیه در دبیرستان مروی تهران ثبت نام نموده و با کسب موفقیت در دروس حوزوی درسال ۱۳۲۷ در سن ۱۸ سالگی ملبس به لباس مقدس روحانیت شد، یک سال بعد در سال ۱۳۲۸ گرد یتیمی بر رویش نشسته و در فقدان پدر به سوگ نشست، سرپرستی و خدمتگزاری مادر بعد از فقدان پدر، آرامشی بود بر قلب داغدار او که تا پایان عمر مادر، بدان مبادرت می‌ورزید، اما در سال ۱۳۵۸ روح مادر پیرش نیز به ملکوت اعلا پر کشید.
وی در حین اشتغال به تحصیل حوزوی، دروس جدید (دوره دبیرستان) را نیز می‌گذراند و پس از ۴ سال از رحلت پدر، جهت تکمیل دوره‌های تحصیل علوم حوزوی به قم عزیمت کرد و سطوح عالی حوزه را به پایان رساند. دروس خارج فقه و اصول را از محضر آیات عظام: امام خمینی، بروجردی، گلپایگانی و اراکی بهره برد و در سن ۲۷ سالگی در سال ۱۳۳۶ جهت تشکیل خانواده تصمیم به ازدواج گرفته و با خانواده آیت الله العظمی میرزای شیرازی وصلت نمود.
فعالیت سیاسی وی پس از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شروع شد و این مبارزات با الهام و تبعیت از رهبری های حضرت امام خمینی تا پیروزی نهایی انقلاب اسلامی ادامه یافت. آن بزرگوار چندین مرحله توسط ماموران طاغوت دستگیر شد که از این میان ۵ بار اسیر زندان های مخوف رژیم گشته و ۱ بار هم تبعید شد.
در سال ۱۳۵۲ به مدت ۴ ماه، در سال ۱۳۵۳ به مدت ۲۰ روز، سال ۱۳۵۴ به مدت ۲ ماه، سال ۱۳۵۷ به مدت ۴ ماه، آذر ماه سال ۱۳۵۷ تا سوم بهمن ۱۳۵۷ و در سال ۱۳۵۵ به شهرستان بانه کردستان تبعید شد، هر بار پس از آزادی از زندان های ستمشاهی نه تنها از فعالیت‌های سیاسی خویش دست نمی‌کشید، بلکه پر خروش‌تر از گذشته در مسیر اهداف مقدس انقلاب گام بر می‌داشت.
در واپسین لحظات حیات حاکمیت ستمشاهی یعنی پس از آزادی از زندان در سوم بهمن ۱۳۵۷ به همراه بعضی از علما و روحانیون، در دانشگاه تهران تحصن کرد و خواستار بازگشایی فرودگاه جهت ورود امام شد، اداره بیت امام هنگام استقبال از امام، نقش ویژه شهید بود که بسیار حساس و قابل توجه است.
ابلاغ و اعلام فرمان امام مبنی بر لغو حکومت نظامی در ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ به مردم نقش دیگر شهید بود که به همراه شهید مطهری ، اقدام نمود و نیز در فعالیت‌های عملی، خلع سلاح پادگان‌ها و اماکن نظامی و انتقال سلاح و مهمات به اماکن مخصوص از وظیفه‌های دیگر او بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز فعالیت‌های اجرایی در سنگرهای فرهنگی و اجتماعی، وی از پذیرفتن مسئولیت‌ها سرباز نمی‌زد و با قبول مسئولیت‌های خطیر تلاش وافر داشت.
فعالیت در شکل گیری و راه اندازی کمیته انقلاب اسلامی تلاش در سنگر هدایت و ارشاد مردم و عضویت در هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز به همراه شهیدان بزرگوار : آیت الله مطهری، شهید دکتر بهشتی ، شهید دکتر باهنر و شهید دکتر مفتح به عنوان یک عضو فعال، جلوه‌هایی از تلاش‌های خستگی ناپذیر او بود.
آیت الله شاه آبادی در آغاز دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان کاندیدای مشترک جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی و دیگر گروه های اسلامی بود که با رای بالای مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و در طی ۴ سال خدمت در این سنگر، اثرات عمیقی از خود به جای گذاشت. در کمیسیون قضایی، یک عضو صاحب نظر فعال بود و در دوره دوم کسب ۵/۱ برابر بیشتر رای به نمایندگی مجلس انتخاب شد و همین دلیل بر افزایش محبوبیت او در بین مردم بود.
نمایندگی امام در بنیاد مستضعفان از سال ۱۳۵۹ از فعالیت های خوب دیگر وی به شمار می رود و همواره می‌کوشید تا در امتثال اوامر امام و ارائه گزارش کار به محضر او، رهبری نظام را یاری دهد، همکاری با اوقاف و امور خیریه از فعالیت های قابل توجه جانبی دیگر آیت‌الله شاه آبادی بود.
امام جماعت یکی از مساجد فعال تهران (مسجد رستم آباد) پیش و پس از انقلاب و ارتباط نزدیک با مردم و پاسخگویی و حل و فصل مشکلات آنان از جلوه‌های توجه این شهید به مردم بود.
در طول مدت دفاع و جنگ تحمیلی در فرصت‌های به دست آمده در جمع رزمندگان اسلام و در کنار آنان در جبهه‌ها حضور می‌یافت و امر خطیر نمایندگی، مانع این حضور نمی‌شد؛ چرا که او با عشق زائد الوصفش بدان مبادرت می‌کرد.
در واپسین سخنرانی اش قبل از شهادت که در مقر لشکر ۲۵ کربلا ایراد نمود به نکته جالبی اشاره کرد که حاکی از عشق به شهادت در راه خدا بود، آنجا که گفت: «اگر شهادت، می‌تواند نظام توحیدی‌مان را حفظ کند؛ اگر شهادت می‌تواند دشمن را ذلیل کند؛ اگر شهادت می تواند تفکر و بینش اسلامی مان را به دنیا اعلام کند، ما آماده این شهادتیم.»
بالاخره در واپسین مرحله‌ای که آیت‌الله از مناطق جنگی جنوب بازدید می‌کرد، در تاریخ ششم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۳ همزمان با شب شهادت امام موسی کاظم (ع) در منطقه عملیاتی جزیره مجنون در اثر انفجار و اصابت ترکش در حالی که در جمع رزمندگان اسلام حضور داشت شربت شیرین شهادت را نوشید.
امام خمینی (ره) درباره شهید شاه آبادی می‌گوید: این شهید عزیز ..... مجاهدی شریف و خدمتگزاری مخلص برای اسلام بود. مبارک باد بر حضرت بقیة الله چنین فداکاری و جانبازان در راه هدف بزرگ و اسلام عزیز که با شهادت افتخار آمیز خود، ملت عظیم الشان ایران به ویژه روحانیت عالی قدر را سرفراز می نمایند.
امام خامنه‌ای نیز درباره این شهید بیان می‌کنند که شهید شاه آبادی، یکی از افتخارات روحانیت مبارز بود . یک انسان پاکباز، با اخلاص، فداکار، کاری، نستوه و خستگی ناپذیر و خوش روحیه، یک انسان نمونه و استثنایی بود.
این عالم جلیل و مبارز صمیمی و خستگی ناپذیر، پاداش سال ها مجاهدت در راه خدا و تلاش برای حاکمیت اسلام را با رحلتی چنین افتخار انگیز که موجب رضوان الهی و مجاورت اولیاء الله است به دست آورد.
برای دریافت پوستر در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید
انتهای پیام/
