هر زمان که با نایب به مشهد می رفتیم و کاری و مأموریتی داشتیم، نخست می گفت: « پیش از انجام هر کاری بیایید برویم به پابوسی آقا امام رضا (علیه السلام) ». اگر ما این زیارت را به بعد موکول می کردیم و یا فرصت دیگری را به آن اختصاص می دادیم، خودش همان لحظه ی نخست، غسل زیارت می کرد و یک راست به حرم می رفت. گاهی هم که ما با او همراه می شدیم، می دیدیم با هر کاری و اعمال مستحبی که به هنگام زیارت انجام می دهد، یک ریز روضه ی ائمه و به ویژه اهل بیت و یاران سیدالشهداء (علیه السلام) را زمزمه می کند، یا می آمد یک گوشه ای می نشست و همان ها را به حالت مصیبت برایمان می خواند؛ مردم هم چند بار گردمان حلقه زدند و ولوله ای بر پا شد. پس از آن بلند می شدیم و می آمدیم بیرون و دنبال کارهایمان راه می افتادیم.
کتاب روی ابروی چپ، صص 134- 133 ►دانلود (نمایش در تلفن همراه)