چه ميهمانی قشنگی، كه ميزبانت شهدا باشند

لبيك، اللهم لبيك، لبيك لا شريك لك لبيك ...
 
و اين ندای حسين است، كه هر روز و شب در گوش زمان می پيچد و تو را به خود می خواند. كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا. و اين زمين قطعه‌ای از خاك كربلاست، كه اصحاب خمينی(ره) را نيز در آن هشت سال آسمانی چون اصحاب عاشورايی حسين(عليه السلام) آزمودند و  تو نيز ای مسافر سرزمين نور!  بدان که تا تو را هم به بلای كربلا نيازموده‌اند، از دنيا نخواهند برد.
 
روزهای بسياری بود كه در پی يك روزنه‌ی نور می دويدی، اما آخر كار پوچی بود تا آن روز كه به اين سرزمين قدم گذاشتی...
 
به وادی عشق آمده‌ای، به بيابان طلب، به كوير معرفت، كه بال و پر دنيایی ات را بسوزانی و آتش به جانت بيفتد. به سنگر صبوری خواهی رفت كه عطر آسمانی شهادتِ رزمنده‌اش را هيچ كس جز خود خدا نفهميد. كجاست آن حماسه غرور؟ آن خمپاره‌های آسمانی؟ نمی دانم سِرِّ اين سرزمين چه چيزی است؟ ببين چه مهربانانه تو را به ضيافت خويش می خواند. چه ميهمانی قشنگی، كه ميزبانت شهدا باشند. چه سال نيكويی كه عيدی اصلی را از شهدا بگيری.
 
باور كن اين‌بار سال جديدت، باشكوه‌تر از گذشته تحويل می شود وقتی كنار احسن الحالترين مردم روزگار، يعنی شهدا باشی.
 
فرقی نمی كند ظهر برسی يا غروب؟ اين‌جا سرزمين هزار خورشيد است. سرزمين نزول وحی و عشق است. انگار آسمان و زمين اين سرزمين با هم پيوندی ديرينه دارند. اين‌جا نقطه پرواز است. نقطه وصل. فرشتگان را ببين نور می برند و نور می آورند. حاجی سرزمين نور، زمان محرم شدن است. با محرمان حريم وصل احرام ببند. پای بر روی تربت اين خاك پاك بگذار. چه ‌میگويم؟ فرش زير پايت بال فرشتگان و آسمانت بهشت برين است. بهشتيان هم رشك می برند بر اين تربت پاك.
 
اينجا همه چيز متفاوت است، و همين تفاوت زيبايش میكند. اينجا شهدا با هم مسابقه ميدادند برای كسب خوبيها و فضيلت‌ها. اينجا بوی گذشت و فداكاری ميدهد نه غرور و منيت‌ها. اينجا دنيا چه كوچك است در برابر عظمت روح شهدا؟
 
 اينجا احساس ميكنی خدا هم به تو نزديك‌تر است، به واسطه‌ی فيض شهدا، اين را ميتوانی از اشك چشمانت حس كنی، كه جاری ميشنوند و ميشويند هر چه ظلمت و تاريكی ها.
 
اما با خدای خودت عهد ببند كه سبكبال برگردی و سرشار از يك تصميم آسمانی، تصميمی برای خوب زيستن و خوب ماندن. حتی تصميمی براي زيبا مُردن. كه بهترين مرگ همان شهادت است.
 
با خدای خودت عهد ببند كه پيمان شكن نباشی برای عهدی كه با شهدا بسته‌ای. عهدی برای فرمانبرداری از ولايت. عهدی برای خوب سربازی كردن برای بهترين فرمانده دنيا، كه همه‌ی دنيا وعده آمدنش را داده‌اند. عهدی براي يك منتظر واقعی ماندن.
 
رهبر معظم انقلاب نیز حالات معنوی خود را در دیدار از این سرزمین نور اینگونه توصیف می مند: « بنده هم مثل قطره‌ای در اين دريای خروشان به قصد اظهار ارادت و اخلاص با آن دل‌ها و جان‌ها و روح‌های پاكی كه بعضی شهيد شدند و بعضی الحمدلله  زنده‌اند و در اين فضا و منطقه، آزمايش‌های بزرگ صدر اسلام را دوباره تكرار، به اينجا آمده‌اند.» (بيانات مقام معظم رهبری دوكوهه فروردين1381)
 
به قلم: سمیرا خطیب زاده
 
انتهای پیام/