مصطفی به همه افراد احترام می گذاشت / اقامه نماز اول وقت برایش اصل مهمی در زندگی بود

به گزارش راهیان نور، شهدای مدافع همانند شهدای دفاع مقدس از همه اقشار جامعه هستند و محدود به یک قشر، گروه و استان نیستند، شهید حجت الاسلام "مصطفی خلیلی بلوطکی" از جمله شهدای مدافع حرم استان خوزستان است که در کلیپی چند دقیقه ای می گوید «شهدا گلچین شده اند و از هر قشری آمده اند. حضرت زینب (ع) آنها را طلبیده است. مگر معتقد نیستیم ائمه (ع) ما را برای زیارت می طلبند. حضرت زینب (ع) عاشقان شیدایش را طلبیده و از همه اقصی نقاط جهان آمده اند».
 
شهدای روحانی مدافع حرم به عنوان پرچمداران دفاع از حریم ولایت پا به عرصه جبهه مقاومت گذاشته اند و در این راه برخی نیز به فیض شهادت رسیده اند. شهید حجت الاسلام مصطفی بلوطکی به عنوان یکی از شهدای مدافع حرم است که خیلی زیبا و عارفانه شهدای مدافع حرم را انتخاب و گلچین شده می داند. باوری که همه معتقدان به شهدا دارند. در این راستا به گفت‌وگو با «راضیه نوروزی» همسر این شهید مدافع ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌آید.
 
راهیان نور: براساس چه معیارهایی شهید بلوطکی را برای زندگی انتخاب کردید؟

این نکته که  همسرم خیلی مومن و متدین باشد برایم دارای اهمیت بود بر همین اساس ملاک تشکیل زندگی مشترک برایم ایمان و تقوا بود. زمانی که مصطفی به خواستگاریم آمد، با این که مادرهایمان دختر خاله‌ بودند ولی ما هیچ وقت همدیگر را ندیده بودیم و شناختی هم از یکدیگر نداشتیم بنابراین تحقیق و بررسی کردیم از هر فردی در مورد مصطفی می‌پرسیدیم از وی تعریف می کرد؛ می گفتند «خیلی مومن، خوش اخلاق و خوش برخورد و با ایمان  است» و همه این حرفها را در موردش تکرار می کردند. طی چند جلسه ای که  با خانواده اش به خانه ما آمدند حسن خلق، رفتار خوب و صداقت در حرف‌هایش  را احساس کردیم.
 
راهیان نور: آیا قولی هم به شما داد؟
 
همان ابتدا گفت اصل زندگی ام برپایه خدا، اهل بیت(ع) و معنویات است و حرفی از مادیات و مسائل بی اساس که بگوید و در آینده نتواند عمل کند به میان نیاورد. ولی گفت قول می دهم زندگی آرام و خوبی برایتان فراهم کنم و ان شاالله خوشبخت باشید و خوب و موفق زندگی کنیم.
 
زندگی ساده اما خوب و دوست داشتنی‌مان را در خانه مادر شوهرم آغاز کردیم و بیش از سه سال در کنار خانواده همسرم زندگی کردیم. بچه ها را خیلی دوست داشت. حسین که به دنیا آمد خیلی خوشحال بود چرا که دلش می خواست فرزندش پسر باشد تا نامش را حسین بگذارد.
 
مصطفی به همه افراد احترام می گذاشت، کودک و بزرگسال برایش فرق نمی کرد. با بچه ها بسیار خوب و صمیمی رفتار و بازی می کرد. رابطه خوبی با آنها برقرار می کرد و همین تاثیر مثبتی روی رفتار و اخلاقشان می گذاشت. با بچه ها دوست می شد و نکات قابل توجهی را با ظرافت به آنها می آموخت.
 
راهیان نور: چگونه به واجبات و وظایف دینی‌اش می‌پرداخت؟
 
اقامه نماز اول وقت برایش اصل مهمی در زندگی بود و هر جا که صدای اذان را می شنید نماز می خواند. اگر می دانست مسجدی نزدیک است که به مسجد می رفت در غیر این صورت گوشه پارک یا خیابان می ایستاد و نماز می خواند. عیدها که به شهر ایذه کنار مادر بزرگ هایمان می رفتیم پای کوه و یا دشت نماز می خواند. نماز اول وقت را در هر شرایطی اقامه می کرد. به رهنمودهای حضرت آقا و سخنرانی هایش با کمال ادب و احترام گوش می داد به نحوی که گویی در محضر ایشان نشسته است و متوجه اطراف نمی شد.
 
شهید قدرت ارتباط و جذب موثری داشت، این قدر در این زمینه موفق بود که به هر پایگاه بسیجی که می رفت از وی می خواستند دوباره هم برود چون حضور و اخلاقش باعث جذب جوان های بسیاری به بسیج می شد و بعد از مدتی پایگاه بسیج مسجد فعالیتش گسترده تر از قبل شده و جوانان جذب شده با علاقه در فعالیت های مختلف شرکت می کردند.

راهیان نور: از رفتنش به سوریه چگونه باخبر شدید؟
 
زمانی که جنگ سوریه پیش آمد مصطفی مرتب تعلیم نظامی می دید و اواخر سال 92 بود که می خواست به سوریه برود و تحقیق کرده بود. برخی با رفتن وی مخالفت کرده بودند ولی تصمیم خودش را گرفته بود و به من گفت «چگونه مردم پای منبر را ارشاد کنم ولی خودم عمل نکنم. چگونه به مردمی که پای منبر نشسته اند، درس ایثار و شهادت بدهم وقتی خودم عمل نکرده ام. وظیقه ام در این مقطع حکم می کند به عنوان فردی پیرو ولایت، رهبری و محب اهل بیت (ع) در جبهه مقاومت حضور پیدا کنم».
 
گفتم مشورت کردی، اهل فن، آشنایان و استادان به شما می گویند نرو خانواده هم که داری؛ گفت «خانواده اولویت اما وقتی بحث جهاد پیش بیاد نه، اولویت بعدی محسوب می شود.»
 
گفتم بمان پسرمان بزرگتر شود و از خودت الگو بگیرد، دوست دارم حسین همانند خودت فردی مذهبی و با ایمان بشود، گفت «زمان عاشورا مردم همین کار را کردند الان نیاز و صدای «هل من ناصر حسینی» بلند است. الان باید لبیک گفت فردا خیلی دیر است».  دیدم حرف حق و مطلب قانع کننده ای می گوید. من هم به آنچه مصطفی گفته بود باور داشتم و پذیرفتم.
 
سه بار چمدان مصطفی را بستم ولی نرفت، یک بار همه گروهی که قرار بود به سوریه اعزام شود زمینه رفتنشان فراهم نیامده بود. مصطفی حسابی به هم ریخته بود و می گفت هرچه قدر دعا می کنم و از حضرت زینب(س) می خواهم من را بطلبد نمی شود گویا هنوز مرا نطلبیده است.  به من گفت شما دعا کن بروم.
 
دفعه آخر که چمدانش را بستم گفتم این مرتبه چمدانت را باز نمی کنم تا ان شالله که بروی. مصطفی می گفت خیالت راحت باشد من زود شهید نمی شوم این قدر گناه کرده ام که باید این راه را بارها و بارها بروم و بیایم. من هیچ وقت شهید نمی شوم، شهدا کجا و من کجا. مقام شهدا متعالی است.  مصطفی به من گفت وقتی سوریه رفتم در نبودنم حواست به حسین بیشتر باشد، نیاز به محبت بیشتری دارد. 
 
راهیان نور: آیا همسر شما در کارهای منزل کمک می کرد؟
 
وقتی می خواستم غذا درست کنم مصطفی مواظب حسین می شد. ارتباطش با پدرش خیلی خوب و وابسته به مصطفی بود. وقتی به دانشگاه می رفتم یا درس می خواندم با حسین بازی می کرد و این قدر به پدرش علاقه داشت که سوال نمی پرسید مادرم کجاست؟ در صورتی که بر عکس بود. صبح زود  هنوز درست از خواب بیدار نشده بود و چشمهایش درست باز نشده بود احوال پدرش را می پرسید «بابام کجاست؟ کی به خانه می آید؟»
 
حسین خیلی به پدرش وابسته بود وقتی پدرش سوریه بود مرتب از من می پرسید پدرم  کی می آید؟ گفتم با انگشتان دستت بشمار به زودی می آید. حسین می دانست پدرش سوریه است چون در حد اندازه خودش مصطفی برایش گفته بود.
 
راهیان نور: برایمان گفتید فرزندتان به پدرش خیلی وابسته بود پس چگونه حسین را در فراق پدرش آرام می کنید؟
 
زمانی که پدرش شهید شد حسین را کنار تابوت پدرش بردم. در تابوت را که باز کردند، همه گریه می کردند. برگشت و گفت: چرا دروغ گفتی بابام شهید شده است بابایم مرده که گریه می کنند. حسین بهانه پدرش را که می گیرد می گوید مامان می دانم بابا شهید شده ولی دوست دارم کنارم باشد.
 
مطلبی که من به حسین چهارساله گفته ام و پذیرفته این که بابا همه کارهایت را می بیند و حسین نقاشی می کشد یا هرکاری که انجام می دهد مرتب می پرسد بابا مصطفی ام می بیند؟ و من تایید می کنم حسین راضی و خوشحال می شود چون بابایش را خوشحال کرده است و براستی مگر شهدا «عندهم یزرقون» نیستند؟ نزد پروردگارشان روزی می خورند و شاهد و ناظر همه اعمال ما هستند.
 
مصطفی عاشق ولایت و رهبری، اخلاق نیکو و عشق به شهادت داشت و اینها جز جدایی ناپذیر زندگیش بود. از سال 92 تا 94 شبانه روز برای اعزام به سوریه تلاش می کرد ولی هر بار مانعی باعث تاخیر در رفتنش ایجاد شده بود.
 
مصطفی حسین را به خواندن نماز اول وقت تشویق کرده است و از حسین خواسته همواره در مساجد حضور داشته باشد، دوستان خوب انتخاب کند و ادامه دهنده راه شهدا و پیرو ولایت و رهبری باشد، هیچ عاملی وی را از راه راست و خدایی منحرف نکند و صبر داشته باشد.
 
در یک کلیپ چند دقیقه ای از حجت الاسلام مصطفی خلیلی لحظاتی قبل از رفتن به صحنه نبرد است سئوال می پرسند، وی این چنین پاسخ می دهد: «روایت آمده قلب انسان جایگاه خدا باشد، فرشته ها به انسان الهام می کنند کجا و چگونه شهید می شوی و خبر می دهند ان شالله. دوباره می پرسند حاج آقا اگر بچه ها «شربت شهادت نوشیدند» یک جمله برای آنها بگویید: فقط یک نکته بگوییم. بازاری، کسبه، شرکتی، پولدار و فقیر هر کسی آمده واقعا گلچین و انتخاب شده است. اخلاص و معنویت در اینجا به اوج رسیده است. رزمنده ها چند روز در کنار هم می مانند و همدیگر را می شناسند این قدر با هم صمیمی می شوند مثل این که از قدیم الایام همدیگر را می شناسند ما برای دفاع از بچه های مظلوم شیعه در سوریه و دفاع از حرم حضرت زینب(ع) حضور یافته ایم. دعا برای رزمندگان اسلام را فراموش نکنند ما را ان شالله با دعاهایشان حمایت کنند. هدف خداست دفاع از حضرت زینب (س) و یک ذره مادیت نبوده است، اگر مادیت بود معنویت پیدا نمی شود. چگونه است مشهد می خواهیم برویم می گوییم امام رضا (ع) طلبیده بله عده ای می گویند ما دیوانه ایم؛ دیوانه اهل بیت(ع) هستیم نمی توانیم بیائیم «مطمئنیم حضرت زینب (س) دیوانه ها ش را طلبیده تا بیاییم سوریه و برای دفاع از حریمش بجنگیم.»
 
همان دفعه اولی که به سوریه رفت بعد از 37 روز به شهادت رسید. مصطفی ناراحت بود که نمی تواند برود ولی خیلی زود به شهادت رسید و این شهادت سند پاکی، شجاعت و شهامتی بود که داشت و بیان نمی کرد. دوست داشت الگوی عملی باشد؛ نمی خواست حرفی بزند و خودش عمل نکند. خود را نوکر امام زمان (عج) می دانست و می گفت برای خوشنودی ایشان کار می کنم. هیچ وقت از خدا و امام زمان (عج) درخواست پست و مقام نکرد همیشه عاقبت به خیری را می خواست. 
 
راهیان نور: آیا وصیتی خطاب به حسین هم بیان کرده یا دست نوشته ای دارد لطفا بیان کنید؟
 
برای حسین پسرمان دعا می کرد و می گفت ان شاالله سرباز حضرت شوی.
 
به من می گفت: حسین باید امام زمانی و ولایتی بزرگ شود و محب خدا و اهل بیت(ع) داشته باشد. وقتی می خواست به سوریه برود گفت شما و حسین را اول به خدا و بعد به امام زمان (عج) سپردم. به امام زمان(عج) گفته ام هوای زن و بچه ام را داشته باش. من گفت هر مشکلی برایت پیش آمد از امام زمان(عج) کمک بخواه مطمئن باش به خوب ریسمانی  چنگ زده ای و به طور یقین کمک و عنایتش را خواهی دید.

گفت‌وگو از محدثه هاشمی زاده
 
انتهای پیام/